Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2013

Η μάντρα του Καραγκιόζη του Λάμπρου Κρίπα

...των παιδικών μας χρόνων!!!



Η μάντρα του μπάρμπα-Λάμπρου

 του Λάκη Τσουλούφη         

Κάποιες γωνιές που διατηρούν τη μαγεία του παρελθόντος κι αυτές ακόμα που τις άλλαξε η «εξέλιξη» και η αντιπαροχή, πάντα θα με συγκινούν και πάντα θα με γοητεύουν.
Να, όπως εκείνη η γωνία, λίγο πιο πάνω από το άγαλμα του Φλέμιγκ (στην οδό Σταΐκου και Μπουκογιάννη) εκεί που υπήρχε κάποτε ένα μικρό θερινό θέατρο, η μάντρα του μπάρμπα Λάμπρου του Κρίπα, όπως την ήξερε και την έλεγε ο κόσμος. Μια γωνιά που έκλεινε μέσα της τα όνειρα και τους ψυχικούς κόσμους μιας άλλης εποχής, όμορφης και ρομαντικής.
Το θέατρο Κρίπα από κτιριακής πλευράς και εμφάνισης δεν έλεγε κάτι το σπουδαίο. Μία μάντρα συνηθισμένη. Ασβεστωμένος τοίχος με φυτεμένα στην κορυφή του σπασμένα γυαλιά για να αναχαιτίζει τις εφόδους της μπομπαρίας και της μαρίδας, οι απαραίτητες περικοκλάδες και τα γιασεμιά, ψάθινα και πτυσσόμενα σανιδένια –εφεδρικά συνήθως- καθίσματα και μια σκηνή απλή που στο απάνω μέρος του μπερντέ δέσποζε η φυσιογνωμία της καλλονής των κάδρων, η πασίγνωστη Γενοβέφα, την οποία τότε φιλοτέχνησε ο νεαρός και ταλαντούχος ζωγράφος Χριστόφορος Ζάχος.

Αυτό ήταν το θέατρο του Κρίπα. Έτσι απλό και φτωχικό και τίποτε άλλο. Όμως κάθε βράδυ ήταν γεμάτο από ανθρώπους ως επί το πλείστον αγαθής ψυχής μέχρι δικηγόρους και γιατρούς, ακόμα και από δικαστάδες που πήγαιναν να παρακολουθήσουν θαυμάσιες παραστάσεις Καραγκιόζη δοσμένους από σπουδαίους ηθοποιούς του είδους αυτού. Ο απαράμιλλος Μόλλας, ο πνευματώδης Μάνθος, ο βαθύς Σπαθάρης και ο Αιγιώτης την καταγωγή Βασίλης Ανδρικόπουλος (Βασίλαρος) άφταστος κωμικός και πολύ ετοιμόλογος παρουσίασαν έργα μεγάλων αξιώσεων, πατριωτικά, δραματικά, κωμωδίες κ.α.
«Ο Μέγας Αλέξανδρος και ο κατηραμένος όφις», «Ο θάνατος του Κατσαντώνη», «Ο Καραγκιόζης γιατρός», «Το Μαγεμένο δέντρο», «Ο γάμος του Καραγκιόζη» (στο έργο αυτό μοίραζαν και μπομπονιέρες στους θεατές) κ.α., έμειναν αξέχαστα σε όσους από τους παλιούς Αγρινιώτες έτυχε να τα παρακολουθήσουν.

Ο τελευταίος από τους παραπάνω καραγκιοζοπαίχτες πολλές φορές έδινε παραστάσεις σ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού γιατί ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στο φιλοθεάμον κοινό του Αγρινίου και τα πειράγματά του, κόσμια πάντα, δια στόματος Καραγκιόζη, σε γνωστούς αλλά και σε αγνώστους που θέλανε «από κάτω» να πούνε  καμιά εξυπνάδα, έμειναν παροιμιώδη. Ακόμα και τον πληθωρικό μπάρμπα-Λάμπρο με τον οποίο συνδεόταν με στενή φιλία δεν δίστασε να σατιρίσει. Τι είχε κάνει!
Σε μια μικρή κωμωδία, που συνήθως παιζόταν πριν από το κυρίως έργο, ο Καραγκιόζης εμφανίστηκε σαν μπάρμπα-Λάμπρος με μία μεγάλη τρίποδη φωτογραφική μηχανή να λέει με υπονοούμενα (στα νιάτα του ο μπάρμπα-Λάμπρος υπήρξε μεγάλος μπερμπάντης κι αυτό το ήξερε καλά ο Βασίλαρος) να λέει το εξής αμίμητο τραγούδι, απ’ όσο θυμάμαι:

Ο Μάνθος

Καραγκιόζης (μπάρμπα-Λάμπρος)
Τι φωτογράφος είμαι εγώ
Όπου σταθώ κι όπου βρεθώ
…τραβάω κι από μία
Μία κοπέλα
Βρε μπάρμπα-Λάμπρο μερακλή
…τράβα μου μία και καλή
Καραγκιόζης (μπάρμπα-Λάμπρος)
Βάζω…τη μηχανή εμπρός
και τη μικρή σε στάση
και της… τραβάω κανα δυό
για να μη με ξεχάσει.

Το τι έγινε εκείνο το βράδυ δεν περιγράφεται. Και ο ίδιος ο μπάρμπα-Λάμπρος ξελιγωμένος στα γέλια φώναξε απ’ έξω από τον μπερντέ:
«Σταμάτα βρε Βασίλαρε, θα πάθει τίποτα η καρδιά μου».

Ο Βασίλαρος

Τόση δε επιτυχία είχε αυτό με τα πολλά υπονοούμενα σατιρικό τραγούδι, ώστε να τραγουδιέται για πολύ καιρό στο Αγρίνιο από μικρούς και μεγάλους. (Όσοι από τους συμπατριώτες μας τύχει και το διαβάσουν πιστεύω ότι θα το θυμηθούν αμέσως).
Αλησμόνητα θα μείνουν και τα πειράγματα που έκανε ο Βασίλαρος στον στιλβωτή της πιάτσας Βαγγέλη Παπαδόπουλο, γνωστότερο με το όνομα Μαλάμω (μην πάει το μυαλό σας στο πονηρό…), αλλά και αυτός «διαβόλου κάλτσα» με τα καλοπροαίρετα πειράγματά του δεν άφηνε σε χλωρό κλαρί τον Βασίλαρο, όσες φορές πήγαινε να γυαλίσει τα παπούτσια του.
Στο θέατρο Κρίπα δόθηκαν κατά καιρούς –εκτός από Καραγκιόζη- παραστάσεις και από περιοδεύοντα στην επαρχία διάφορα Βαριετέ, όχι όμως αυτά μεγάλων απαιτήσεων.
Ο Μόλλας

Και παλαιστικοί αγώνες δόθηκαν εκεί.  Ο Μουγγός, ο Ελληνοαβυσσηνός από την …Κοκκινιά, ο Καρανικόλας, ο άνθρωπος βουνό (κατά κόσμον Χαράλαμπος Πετεφρής) πρόσφεραν κάθε Κυριακή στους θεατές με τους μεταξύ τους «συγκλονιστικούς» αγώνες, ωραιότατο θέαμα. Την πρώτη φορά κέρδιζε ο Μουγγός, την άλλη στη ρεβάνς ο Καρανικόλας και την τρίτη για να έβγαινε οριστικά ο νικητής, ο οποίος θα αντιμετώπιζε, σε αγώνα μέχρι τελικής πτώσεως, τον νικητή του άλλου ζευγαριού. Αργότερα, σε άλλη πόλη, νικητής θα αναδεικνύονταν οι ηττημένοι της πρώτης φάσης του αγώνα. Δηλαδή καλαμπούρι μεγάλο.
Από την πίσω μεριά της σκηνής (απέναντι από τις καπναποθήκες του Κόκκαλη) ο μπάρμπα-Λάμπρος είχε και καφενείο με τρεις σκαμνιές μπροστά που σκορπούσαν σε ταχτικούς και περαστικούς πελάτες τη δροσιά και την ξεκούραση.
Αυτό ήταν το θέατρο του Κρίπα που θα ζωντανεύει για πάντα τις θαμπές εικόνες μιας αλησμόνητης εποχής.
                                                                 
                                                                                   Λάκης Τσουλούφης

Από το περιοδικό «ΡΙΖΑ» Αγρινιωτών



Share
Divider Graphics
~Αγρίνιο...Γλυκές Μνήμες~

Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

Αγρινιώτικες Μνήμες από το αgriniomemories.gr



Λένε, πως αγαπούν την γενέτειρά τους πιο πολύ αυτοί που ζουν μακριά απ’ αυτή.
Απόδειξη σ’ αυτόν τον κανόνα αποτελεί ο συμπατριώτης μας Αγρινιώτης Νίκος Αντωνίου.
Είναι η δεύτερη φορά που αναφέρομαι σ’ αυτόν και στην ιστοσελίδα που έχει δημιουργήσει.
Η πρώτη φορά ήταν απλά μια αναφορά για μια νέα ιστοσελίδα για το παλιό Αγρίνιο. Την Agrinio memories


Στα σπάργανα τότε η σελίδα αυτή, μου είχε κάνει εντύπωση η δομή της, η ευκολία της χρήσης της και το εύρος των θεμάτων της με τα οποία υποσχόταν ότι θα ασχοληθεί. Και λέω υποσχόταν γιατί τα περισσότερα πεδία τότε ήταν κενά. Είπα και πριν… ήταν τα πρώτα της βήματα στο διαδίκτυο.
Ένα χρόνο και…μετά, κάθε ανάρτηση του συντοπίτη μας Νίκου Αντωνίου με εκπλήσσει ευχάριστα, ξεκλειδώνει αναμνήσεις ξεχασμένες, με ταξιδεύει χρόνια πίσω.
Οι φωτογραφίες του, άγνωστες, σπάνιες φωτογραφίες που για πρώτη φορά δημοσιεύονται στο διαδίκτυο, γέμισαν σχεδόν όλα τα κενά πεδία.
 Τον Νίκο Αντωνίου δεν τον γνωρίζω προσωπικά. Μας συνδέουν μόνο μερικές συζητήσεις μέσω διαδικτύου με θέμα την πόλη μας. Οι ώρες όμως που μου χαρίζει «ξεφυλλίζοντας» την ιστοσελίδα του, μου έχουν δώσει να καταλάβω ότι πρόκειται για έναν αθεράπευτα ρομαντικό λάτρη του αλλοτινού Αγρινίου, έναν συλλέκτη σπάνιου υλικού, ανεκτίμητης αξίας. Υλικό που σίγουρα πρέπει να αξιοποιηθεί από κάποιον φορέα της πόλης. Υλικό που σίγουρα αποκτά με κόπο και πολύ ψάξιμο (και πιστέψτε με…δεν είναι καθόλου εύκολο να βρει κάποιος υλικό για το παλιό Αγρίνιο).

Ένα πολύ μικρό δείγμα θα δώσω πιο κάτω.
Εσείς επισκεφτείτε την ιστοσελίδα (πατώντας εδώ), ανοίξτε όλα τα πεδία και είμαι σίγουρη ότι θα εκπλαγείτε ευχάριστα.
Καλή συνέχεια!!!

Οι λεζάντες των φωτογραφιών είναι από το agriniomemories.gr
Πατώντας πάνω στις λεζάντες θα οδηγείστε στην αντίστοιχη ανάρτηση. 


Είμαστε στο ύψος της Πλατείας Φλεμιγκ, ή..... Φλαμέγκου, όπως την είχε
αποκαλέσει κάποτε κάποιος συμμαθητής σε κάποια τάξη.
Στο κτίριο που δεσπόζει στην κάρτα ξεχωρίζει η πινακίδα πολυ γνωστού Παιδίατρου
της εποχής και πολλών από εμάς ίσως. Από κάτω, στο ισόγειο,
το κατάστημα γνωστής οικογένειας ωρολογοποιών και χρυσοχόων.
Κάρτα από το Φωτογραφείο Ξυθάλη, περίπου το'50.

Εξαιρετική άποψη της υπό διαμόρφωση πλατείας με το συντριβάνι
όπου δεσπόζουν 2 υπέροχα Νεοκλασικά κτίρια, εκ των οποίων
το ένα είναι η οικία Παναγοπούλου, και το άλλο περιτρυγισμένο από δένδρα,
το αρχοντικό Ξυνοπούλου που ευτυχώς αναπαλαιώθηκε και στέκει εκεί από το 1902.

Όπως γράφει η φωτογραφία στο πίσω μέρος είναι Μάιος του 1941,
Ιταλική κατοχή για το Αγρίνιο. Δυο Ιταλοί αξιωματικοί κάνουν την βόλτα τους
στην κεντρική Πλατεία υπό το βλέμα συμπατριωτών μας.
 Πίσω τους δεσπόζει το κτίριο με το "Ξενοδοχείο Εμπορικόν ".
Κάτω από το μπαλκόνι διαβάζουμε την επιγραφή του καταστήματος
" ΝΕΟΝ ΕΜΠΟΡΙΚΟΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ... "
Πίσω από τους Ιταλούς, το λεωφορείο έτοιμο για νέες διαδρομές.
Δυστυχώς δεν μπορώ να διαβάσω τον προορισμό του.
 Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη από τους Ιταλούς, και βρέθηκε στην Ιταλία.
Μέρες που έρχονται να θυμηθούμε λίγο την πρόσφατη Ιστορία του τόπου μας.
Πρέπει να ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ. ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ.

Ένα από τα παλαιότερα εστιατόρια της πόλης μας.
Πλατεία Μπέλλου(η σημερινή Πλατεία Δημοκρατίας) -Τηλ. 4.00

Εξοχικόν Κέντρον " ΚΛΗΜΑΤΑΡΙΕΣ " Θεόδ. Λουρόπουλου.
Στην καταχώρηση αναφέρεται σαν
" Ο Ανθισμένος και Μοσχοβόλος Παράδεισος του Αγρινίου"....

Τιμοκατάλογος του Πάρκου μας. Πρέπει να είναι της δεκαετίας 60-70.
Εκτύπωση: " ΝΕΟΤΥΠ " ΠΑΠΑΣΤΑΜΟΣ - ΑΥΓΟΥΛΗΣ ΑΓΡΙΝΙΟΝ.

Προχωρημένη η δεκαετία του '50 και η Πλατεία Φλέμιγκ
και ο.... περίγυρός της από ψηλά Μέχρι και μπουγάδα έχουμε σε κοινή θέα.


Κυριακή του Πάσχα 24 Απριλίου στην παιδούπολη του Αγρινίου και το ψήσιμο
του οβελία είναι στο απώγειό του.Τα σουβλιά, φυσικά ξύλινα.
Τα χαμόγελα των παιδικών ψυχών είναι όλη η ομορφιά στην φωτογραφία.



Share
Divider Graphics
~Αγρίνιο...Γλυκές Μνήμες~

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2013

Ντούτσαγα, μικρή μου πατρίδα...

 

Aνατολικά και νότια του Βραχωριού απλώνεται η ακραία συνοικία, που όλοι την ονομάζουν Ντούτσαγα. 
Ο παππούς μου, ο μπάρμπα-Ζάχος ο Κάππας, που έφτασε τα εκατό και μας αποχαιρέτησε όρθιος μια Μεγάλη Παρασκευή του 1961, έλεγε πως, καθώς θυμόταν από τους παλιότερους που το κουβέντιαζαν, όταν αυτός ήταν παιδί - δηλαδή εκεί γύρω στα 1880 - όλοι ήξεραν για τον Ντουτς - αγά. 
Αυτός ο Τούρκος αγάς εξουσίαζε την περιοχή μας ως την ώρα που επαναστάτησαν οι Βραχωρίτες - μια άλλη ηρωική ιστορία αυτή - δηλαδή ως τις 11 Ιουνίου 1821. 
Ήταν ο Ντουτς αγάς γαμπρός του Μουσταφά - πασά, που είχε στην κατοχή του όλη την παραλίμνια περιοχή και μέχρι τον Αϊ Γιάννη τον Ριγανά. Αυτό το μεγάλο και πλούσιο προάστιο του Αγρινίου, το Παναιτώλιο σήμερα, οι παλιότεροι το ξέρουν το μισό σαν "Μουσταφούλη" και το άλλο μισό σαν "Χαλίκι". 
Από τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι κι εγώ πως κάθε Σαββατοκύριακο ερχόταν το νερό από το ποτάμι της Ερημίτσας και ποτιζόταν η Ρουπακιά. Ήταν, έλεγαν, μέσα στη συμφωνία της προίκας που έδωσε ο Μουσταφά - πασάς στον Ντουτς - αγά. Τουρκικό εθιμικό δίκαιο που έμεινε ως σήμερα ισχυρό και παντοδύναμο, πάνω από οποιαδήποτε νεότερη ρύθμιση. 



Η Ντούτσαγα, έτσι βαφτίστηκε, έτσι έμεινε από στόμα σε στόμα και από εποχή σε εποχή. 
Σε κάποια φάση η Δημοτική αρχή, αν θυμάμαι καλά επί δημαρχίας Ηλία Σαγεώργη και ύστερα από πρόταση του θείου μου του Μήτσου του «Αμερικάνου», γιου του παππού μου του Ζάχου και αδερφού της μάνας μου, που ήταν τότε πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, η Ντούτσαγα μετονομάστηκε «επίσημα» σε «Καλλιθέα». 
Χαμένος κόπος βέβαια!!!
Το τοπωνύμιο και η συνήθεια αποδείχτηκαν ισχυρότερα από τα φιρμάνια και τις αποφάσεις των αρχών. Κανένας δεν την έμαθε ποτέ την Καλλιθέα. Όλοι την έλεγαν Ντούτσαγα και μάλιστα με την απλοϊκή ντοπιολαλιά «Ντούτσακα». 
Δύο ναοί με ιστορία και παράδοση, η Αγία Τριάδα (Αγια - Τριάδα) και ο Άγιος Γεώργιος (Αϊ Γιώργης) αποτελούσαν τα αμετακίνητα σημάδια γύρω από τα οποία κυλούσε το χρόνο της κι έπλεκε τη ζωή της η Πάνω και Κάτω Ντούτσαγα. 
Μικρότερα «σημεία αναφοράς» έδιναν το ιδιαίτερο ύφος και νοημάτιζαν τις μεγάλες και τις μικρές ώρες της συνοικίας που γεννήθηκα.

Στην Πάνω Ντούτσαγα το Τρίτο Δημοτικό Σχολείο με τα «Πλατάνια» και τα ταμπακαριά των Αλεξοπουλαίων, οι Φυλακές, η Αγία Βαρβάρα και το Γηροκομείο. 
Το τελευταίο ήταν στην άκρη, σύνορο και πέρασμα για τα λιοστάσια και τα καπνοτόπια της Ρουπακιάς και του Αϊ-Γιάννη του Ριγανά. 
Στην Κάτω Ντούτσαγα, ο νερόμυλος του Ραμμόπουλου, το ταμπακαριό των Σκεπαρναίων, τα κρασιά του Φύλαχτου, οι καπναποθήκες του Ηλιού και ο «μεγαλόδρομος». 
Η συνοικία δεν χωριζόταν με κάποιο έντονο διαχωριστικό σημείο στα δύο αυτά μέρη, αλλά ο κάθε μικρός τόπος είχε τα δικά του ονόματα: Καππαίικα, Καλατζαίικα, Σταυρακέικα και πάει λέγοντας. 
Όπως θα διηγηθούμε παρακάτω σε όσους δεν θέλουν να λησμονήσουν το παρελθόν, γιατί, κακά τα ψέματα, δεν υπάρχει μέλλον χωρίς παρελθόν, πολλά χώριζαν την Πάνω και την Κάτω Ντούτσαγα. 
Οι πετροπόλεμοι στα Καλατζαίικα χωράφια, εποχή που μαινόταν ο εμφύλιος και μετά, έδειχαν το βαρόμετρο του πείσματος και μιας περίεργης για τα σημερινά μέτρα αντίληψης, ότι «εμείς είμαστε καλύτεροι από σας». 
Εποχή δηλαδή που η «μπομπότα» (η κουλούρα από καλαμποκίσιο αλεύρι, για σας παιδιά που σκύβετε με συμπάθεια και αγάπη για να μάθετε τα μικρά ιστορικά τωv γονιών σας), το τρύπιο παντελόνι και το μπαλωμένο φόρεμα, τα ξύλινα τσόκαρα στα πόδια από τους Αρμένηδες τσαγκάρηδες της γειτονιάς μας, τα κάστανα και το «μαλλί της γριάς», ήταν κοινά και γνώριμα στοιχεία όλων μας. Μοναδική εξαίρεση, που μόνιμα ένωνε στη νότια περασιά τα δύο μέρη της συνοικίας, ήταν το νερό στο αυλάκι. Όπως ερχόταν από την Ερημίτσα φιδοσερνόταν δίπλα στο δρόμο και κάτω από τις ελιές, περνούσε μπροστά από το Γηροκομείο και τερμάτιζε στο μύλο του Ραμμόπουλου. Ήρεμο, καθαρό νερό, χαριζόταν σε όλους, αναζωογονούσε τα καπνοχώραφα, πότιζε τις γλάστρες στις αυλές, γινόταν απόλαυση για τις πάπιες και σκορπιόταν στα χωματένια κατώφλια των σπιτιών μετά το μεσημεριανό ύπνο, το κατακαλόκαιρο, με σαράντα βαθμούς να βράζει η γης και να πλημμυρίζουμε στον ιδρώτα, όταν ερχόταν η ώρα του καφέ. 


3ο Δημοτικό Σχολείο

Τότε που, παρέες - παρέες, άλλοι χάζευαν αυτούς που περνούσαν στο δρόμο αποχαυνωμένοι από την ανυπόφορη ζέστη και άλλοι περιλάβαιναν κάποιον ή κάποια, τον περνούσαν από χίλια κόσκινα, τον έρραβαν και τον ξύλωναν, τον άπλωναν και τον μάζευαν και, τελικά, έτσι για να περνάει η ώρα, τον «έθαβαν». 
Εμείς τα παιδιά, όταν δεν παίζαμε μπάλα ή σφαίρες ή μπίλιες, ή δεν κάναμε τους καουμπόιδες και τον Ταρζάν «μπλατσανάγαμε» ξιπόλητοι μέσα στα νερά του αυλακιού και, καμιά φορά, όταν η δίψα μεγάλωνε, ξαπλώναμε στις άκρες με τα βούρλα και την πρασινάδα και πίναμε αχόρταγοι νερό και, καθώς έσταζε από τις μύτες και τα σαγόνια μας, το ευχαριστιόμασταν. 

Χρειάστηκε να πάω, μεγάλος πια, μετά το Γυμνάσιο στο Πανεπιστήμιο για να εκτιμήσω τη μοναδική και ιδιαίτερη αξία του αυλακιού: μια Κυριακή, μετά τη λειτουργία στην Αγία Παρασκευή, στα βόρεια προάστια της Αθήνας, όπου ανταμώσαμε πολλοί φοιτητές από το Αγρίνιο, ο μπάρμπα Γιάννης, ο Καψιμάλλλης, θεολόγος της «Ζωής», άντρας με κοφτερό μυαλό και γλυκιά φωνή στο ψαλτήρι, αλλά και πρωτότυπος κι ευχάριστος στο χιούμορ και στην κουβέντα, (κι ας λέει όσα λέει ο Χρήστος ο Γιανναράς, στο «Καταφύγιο των Ιδεών», "αυτές είναι άλλες εποχές και αλλοτινοί άνθρωποι, Χρήστο, δεν κρίνονται αυτοί με τα σημερινά μέτρα"), μας μάζεψε λοιπόν ο Καψιμάλλης, όπως συνήθιζε. Εμένα, τον Πάνο τον Θεοδώρου, τον Λουκά τον Τσούτσο, τον αλησμόνητο εξάδερφό μου τον Ζαχαρία τον Κάππα, τον ανιψιό του τον Γιάννη, τον Σπύρο Παπαποστόλου, τους λίγο μεγαλύτερους, τον Χαρίλαο Παπαποστόλου, τον Τάκη τον Τζίμα και τον Στέφανο Δεληκωστόπουλο, δεν θυμάμαι και ποιον άλλο, ίσως κάποιον Σκεπαρνιά. 
Μας έβγαλε και μας έστησε μπροστά σ' όλους. Μάς έδειξε και είπε: «Τους βλέπετε αυτούς τους λεβέντες από το Βραχώρι; Μεγάλωσαν στη Ντούτσαγα. Έχουν όλοι ξουράφι μυαλό... γιατί έχουν πιει νερό από το αυλάκι...».  
Το θυμάμαι σαν τώρα - για. Ανατρίχιασα καθώς κοίταζα το πλήθος των άλλων φοιτητών. Φούσκωσα μέσα μου. Σαν κάποιο χέρι να μ' άρπαζε και να με ανέβασε πολύ ψηλά. Ξέχασα και τα τριμμένα ρούχα και την επαρχιώτικη εμφάνιση. 


Ντουτσαγιώτισσες
Μπροστά σε καλοντυμένους και «τροπικούς» Αθηναίους ένιωσα το φορτίο και το μέγεθος της καταγωγής μου. Εκείνο το άσημο και ανώνυμο αυλάκι έδινε αξία στην ύπαρξή μου. Κάποτε τα ασήμαντα του θεού είναι που μας καταξιώνουν... 

Από τότε γυρνούσα πάντα και ξαναγυρνώ στη γειτονιά μου. 
Κάθε φορά που ανέβαινα τις ανηφοριές ή περνούσα από τα στενά δρομάκια με τα απλά και χαμηλά σπίτια της Ντούτσαγας, θυμόμουνα το λόγο του γερο-Καψιμάλλη. 
Τι κι αν περπάτησα, ύστερα, όλο τον κόσμο; Ο τόπος όπου πρωτοείδα το φως αυτού του κόσμου παραμένει ασύγκριτα μοναδικός και ξέχωρος. 
Και τον κρατάω έτσι μέσα μου, όπως τον γνώρισα παιδί. Χωρίς τα φκιασιδώματα και τους εξωραϊσμούς της εποχής μας.  
Θα πεθάνει τότε μόνο, όταν αναχωρήσω από τούτον τον απατηλό κόσμο. 

Ντούτσαγα, μικρή μου πατρίδα...

Αθανάσιος Παλιούρας

==============
==============

Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2013

Η τηλεοπτική σειρά "Μαρία Δημάδη"

Αναδημοσίευση από το Agrinionews

"Μαρία Δημάδη"



Επρόκειτο για κοινωνική σειρά εποχής, 8 επεισοδίων, διάρκειας 45 λεπτών. Διασκευή του ομώνυμου βιβλίου του Φ. Γελαδόπουλου.

Η ζωή της ηρωίδας της εθνικής αντίστασης Μαρίας Δημάδη, που εργαζόταν ως διερμηνέας στο γερμανικό φρουραρχείο του Αγρινίου κι έδινε χρήσιμες πληροφορίες για τις μετακινήσεις των γερμανικών στρατευμάτων στο ΕΑΜ. Η δράση της στηριζόταν στην εμπιστοσύνη που της έδειχνε ο γερμανός φρούραρχος Φον Κόρμαν και η οποία οφειλόταν στον έρωτα που έτρεφε προς το πρόσωπό της. Ωστόσο, ο αξιωματικός των S.S. Χάιντς, υποπτεύθηκε την αλήθεια και έστησε μια παγίδα με ψεύτικες πληροφορίες αποκαλύπτοντας το σύνδεσμό της με την αντίσταση, με αποτέλεσμα οι Γερμανοί να τη συλλάβουν και να την εκτελέσουν λίγες μόλις ημέρες πριν την απελευθέρωση…

ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Ελληνική
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γιώργος Πετρίδης
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ: Ελένη Σάνιου (Ελένη Δημάδη) Χρήστος Πάρλας (συνταγματάρχης Φον Κόρμαν) Βασίλης Κολοβός (Καρούζος) Χρήστος Ζορμπάς (Λευτέρης) Δημήτρης Κοτζιάς (Χάιντς) Αργύρης Παυλίδης (Ανδρέας) Γιώργος Κυρίτσης (Μιλτιάδης ο οδοντίατρος) Σπύρος Κωνσταντόπουλος (Παναγιώτης Βατούσης) Νίκος Γαροφάλου (Προκόπης ο φαρμακοποίός) Βασίλης Τσάγκλος (Θράσος) Παύλος Χαϊκάλης (Μιχάλης) Στράτος Παχής (δάσκαλος)


Τα επεισόδια της σειράς αναρτήθηκαν στο youtube από τον χρήστη http://www.youtube.com/user/tekloiz.

Εμείς το διαβάσαμε στο http://www.agrinionews.gr





Δείτα και τα 8 επεισόδια


````````````````````````````````````````` `````````````````````````````````````````
`````````````````````````````````````````` ````````````````````````````````````````` `````````````````````````````````````````` `````````````````````````````````````````` `````````````````````````````````````````` `````````````````````````````````````````` `````````````````````````````````````````` `````````````````````````````````````````` `````````````````````````````````````````` `````````````````````````````````````````` `````````````````````````````````````````` ``````````````````````````````````````````




Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2013

Μαθητικά Ενθυμήματα

...από το 1ο Δημοτικό Σχολείο Αγρινίου

Σχολικό Έτος 1967-1968

Δάσκαλος ο Αθανάσιος Πούλος
Διακρίνονται οι μαθητές: 
Από αριστερά
  • Νάτσης Δημήτρης
  • Μακρής Χρήστος
  • Μίχος Βασίλης
  • Καρκαμπούνας Θύμιος
  • Καρκαντζός Ιωάννης
  • Χαρακλιάς Κων/νος
  • Μπακέλας Ηλίας
  • Κατσούκας Γεώργιος
  • Γρίβας Αθανάσιος
  • Αναγνώστου Μιχάλης
  • Ζώης Γεώργιος
  • Σταμάτης Νικόλαος
  • Λαχανάς Κων/νος
  • Τσιτσιμελής Λάμπρος
  • Πούλος Κων/νος
  • Νάτσης Γεώργιος
  • Γιαταγάνας Χρήστος
  • Νάτσης Βασίλειος
  • Καπραβέλος Δημήτρης
  • Κακαντούσης Ντίνος
  • Λιάκας Ιωάννης


και οι μαθήτριες

  • Λύτρα Γεωργία
  • Μπάδα Ελένη
  • Θεοδωροπούλου Τασία
  • Λύτρα Σπυριδούλα
  • Κολοκύθα Λαμπρινή
  • Θεολογίτου Βαγιούλα
  • Γιουρούκη Γιαννούλα
  • Σιούρτου Ευθυμία
  • Θεοδοσοπούλου Μαρία
  • Μακρή Μαρία
  • Ζαπαντιώτη Φρένια
  • Αναστασιάδου Σοφία
  • Λαζούρα Χαρά
  • Βουλδή Γεωργία
  • Κουτρουλού Ελένη
  • Τσιρώνη Ελένη


Δασκάλα η Ειρήνη Πούλου


Δασκάλα η Ελπινίκη Τζωρτζοπούλου



 Την πρώτη φωτογραφία μας την παραχώρησε ο κ. Ζώης Γιώργος. 
Την δεύτερη ο κ. Σταύρος Μπέσσας και την τρίτη  φωτογραφία ο κ. Σώλος Γιάννης.
Τους ευχαριστώ θερμά.


Share
Divider Graphics
~Αγρίνιο...Γλυκές Μνήμες~

Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2013

Ίδρυση ΕΠΟΝ Αγρινίου


Στις 23 Φλεβάρη 1943, σε ένα μικρό σπίτι, στην οδό Δουκίσσης Πλακεντίας 3 στους Αμπελόκηπους, ιδρύεται η Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων, η θρυλική ΕΠΟΝ, η μεγαλύτερη νεολαιίστικη οργάνωση της χώρας.

Η δράση της, οι αγώνες της, το αίμα που έχυσαν οι νεολαίοι ήρωές της έχουν γραφτεί με ανεξίτηλα γράμματα στις σελίδες της Ιστορίας. Στα σπλάχνα της ανδρώθηκαν χιλιάδες αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Γαλουχήθηκαν με τα ιδανικά μιας ελεύθερης πατρίδας, ενάντια σε κάθε ξένο κατακτητή. Πολέμησαν, με το όπλο στο χέρι, στην πρώτη γραμμή κατά των χιτλερικών και φασιστών κατακτητών. Στάθηκαν με αυτοθυσία, μπροστά στα τανκς των Εγγλέζων το Δεκέμβρη του '44. Αγωνίστηκαν - κάτω από βαριά παρανομία - για την εξάπλωση των προοδευτικών ιδεών, των αγωνιστικών αξιών για τη ζωή, με έναν πρωτοφανή εκδοτικό οργασμό και μια πρωτόγνωρη πολιτιστική ανάπτυξη.

ΕΠΟΝίτες Αγρινιώτες

 Ίδρυση ΕΠΟΝ Αγρινίου

Πιό κάτω σας παρουσιάζουμε μία χειρόγραφη έκθεση (ντοκουμέντο) σχετικά με την ίδρυση και την ανάπτυξη της ΕΠΟΝ στην Δυτική Στερεά.
Η έκθεση είναι ανυπόγραφη και είναι σταλμένη από το Αγρίνιο, τον Δεκέμβριο του 1944.
 (Διατηρήσαμε την ορθογραφία του πρωτότυπου)




Η ΕΠΟΝ στην περιοχή μας ιδρύθηκε στις 10 Απρίλη στο Αγρίνιο από τους παρακάτω που αντιπροσωπεύανε τις οργανώσεις ΕΑΜ-Ν, Λ.Ν ΟΚΝΕ, 


Θανάση Κακογιάννη (Άνθιμο)*,
Πάνο Χατζόπουλο (Αίας)**,
Φώτη Κολοκωτσά,
Θανάση Στραβοδήμο (Βάγια),
Ηλία Παπαγεωργίου (Φίλιππα),
Θωμά Μποκώρο (Μήλιος),
Γεώργιο Παπακωστούλα,
Τερψιχόρη Γουβέλη.
Οι παραπάνω απετέλεσαν το Σ. Νομού Αιτωλ/νίας με σύνολο νέων οργανωμένων περίπου 500. Με βάσεις στο Αγρίνιο, Ξηρόμερο, Μακρυνεία, Γουργιά Μεσολογγίου.
Στην πρώτη του συνεδρίαση το Σ.Ν. έβγαλε την πρώτη διακήρυξη στη νεολαία της Δ. Στερεάς που καλούσε τους νέους και τις νέες στις γραμμές της ΕΠΟΝ και που είχε μεγάλο αντίχτυπο, στο λαό και στη Νεολαία (και που το δείχνουν οι εκδηλώσεις που θ’ αναφέρουμε παρακάτω)

œ                      -Αος σταθμός ανάπτυξης για την ΕΠΟΝ Δυτ. Στερεάς ήταν η πρώτη απόφαση του Σ.Ν. να υποστηρίξει η ΕΠΟΝ τον ένοπλο αγώνα.Τότε πολλοί νέοι πέρασαν στις γραμμές της ΕΠΟΝ και βγήκαν και οι πρώτες ανταρτοομάδες της ΕΠΟΝ από 30 επονίτες με επικεφαλής τον σ. Μήλιο (Θωμά Μποκώρο).


œ                      -Βος Σταθμός. Συνδιάσκεψη Σ.Ν. Αιτωλ/νίας στη Δερβέκιστα της Τριχωνίδας, 15 Αυγούστου 1943.
Αντιπρόσωποι απ’ όλη τη Δ. Στερεά εχτός απ’ τη Λευκάδα.
Για πρώτη φορά στα χρονικά της νεολαίας ήρθαν σε επαφή νεολαιΐστικα στελέχη. Μέλη σ’ ολάκερη τη Δυτική 5.000. Βάσεις στα 50% των χωριών (στην Κεφαλονιά μόνο στο Αργοστόλι)
Βασικά συνθήματα ήταν η ενότητα και η ενίσχυση του ΕΛΑΣ.
Συγκροτήθηκαν τα Ε.Σ. Τριχωνίδας, Μακρυνείας, Ξηρομέρου, Βάλτου, Λευκάδας, Μεσολογγίου, Γουριάς, Ναυπαχτίας, Σ. πόλης Αγρινίου, Σ.Ν. Κεφαλονιάς.

œ                      Γος Σταθμός. Συνδιάσκεψη Σ. Περιοχής Στερεάς, Καρπενήσι.
28 Σεπτέμβρη 1943. Αντιπρόσωπο απ’ τη δυτική 22. Είχε μεγάλη σημασία, γιατί πρώτη φορά ήρθαν σ’ επαφή τα στελέχη της στερεάς κι αντάλαξαν πείρα.

œ                      Δος Σταθμός. Συνδιάσκεψη Σ. Νομού στη Δερβέκιστα.
1 Μάη 1944. Αντιπρόσωποι 250 απ’ όλη τη δυτική εχτός απ’ την Κεφαλονιά. Μέλη 13.500. Βάσεις στα 80% των χωριών. Αντάρτες επονίτες 1.200
Ανάλυση της πλατειάς ολομέλειας του Κ.Σ.
Με απόφαση της Συν/ψης χωρίστηκε το Σ.Ν Αιτωλ/νίας σε 4 Σ.Νομού. Αιτωλίας, Ακαρνανίας, Λευκάδας, Κεφαλονιάς.

œ                      Εος  Σταθμός. 2η Συν/ψη Σ. Περιοχής Στερεάς. 1 Αυγούστου. Αντιπρόσωποι 110.
Αντιπρόσωποι από τη Δυτική 31.
Κεντρικό σύνθημα «Στ’ άρματα». Μέλη στη Δυτική 18.500. Κατάργηδη Σ.Ν. Ίδρυση κλιμακίου Δ. Στερεάς

œ                      ΣΤος Σταθμός - Απελευθέρωση- Μέλη μέχρι Δεκέμβρη 22.000
(Ιδρυτική Συν/ψη Σ.Π. Δυτικής Στερεάς)
Κεντρικά συνθήματα: ΕΛΑΣ, Ενότητα, Ανοικοδόμηση, Εκπολιτιστική





ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
- ΑΓΡΙΝΙ -
œ                      -1. Μία κινητοποίηση έγινε λίγες μέρες μετά την ίδρυση της ΕΠΟΝ (19 Απριλίου, Μεγάλη Τετάρτη) για οικονομικές διεκδικήσεις / για τρόφιμα που κατακρατούσαν οι Ιταλοί με τις ντόπιες αρχές. Αποτέλεσμα να μοιραστούν.
Πήραν μέρος περίπου 500 νέοι. Το Γυμνάσιο απήργησε.
Μαχητική διαδήλωση με 5.000 Λαό – Δημαρχία – Εισαγγελία, που πέτυχαν παρ’ όλες τις τρομοκρατικές κινήσεις των καραμπινιέρων.

œ                      -2. Αγρίνι. Σεπτέμβρης 1943. Οι γερμανοί κάλεσαν τις ηλικίες 1940-43 για πολιτική επιστράτευση. Για έργα στο Αεροδρόμιο Αγρινίου. Με γενική αποχή και κινητοποιήσεις μεμονωμένες η επιστράτευση απέτυχε. Βγήκαν προκηρύξεις, τρυκ, επιτροπές

œ                      -3. Αγρίνι. 28 Οχτώβρη. Εκδήλωση του λαού με πρωτοπορεία της ΕΠΟΝ. Ομιλίες, προκηρύξεις, επαναστατικά τραγούδια, κατάθεση στεφάνων.

œ                      -4. Αγρίνι. 7 Νοέμβρη. Μνημόσυνο των θυμάτων του Αγώνα. Πλατειά συμμετοχή του λαού και με συνθήματα για την Οχτωβριανή επανάσταση.
(εκδηλώσεις στις 28 Οχτώβρη γίνηκαν σε πολλά χωριά και πόλεις Δ. Στερεάς)

œ                      -5. Αγρίνι. 9 Δεκέμβρη 1943. 1500 αετόπουλα κατεβαίνουν σε μαχητική διαδήλωση στα γραφεία του Ε. Σταυρού και στη Δημαρχία για οικονομικές διεκδικήσεις. Προπαρασκεύασαν το έδαφος για τη διαδήλωση της 10ης. Τα αετόπουλα έσπασαν το Δημαρχείο.

œ                      -6. Αγρίνι. 10 Δεκέμβρη. Πάνω από 8.000 λαός και νεολαία κατεβαίνουν σε μαχητική διαδήλωση με πλακάτ και συνθήματα.
Η νεολαία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή. Πήραν μέρος περίπου 2.000 νέοι. Η εκδήλωση έγινε για οικονομικές διεκδικήσεις. Κατεβαίνουν στο Δημαρχείο. Οι διορισμένοι τόσκασαν. Οι επονίτες ανεβαίνουν απάνω και τα σπάσαν όλα. Οι γερμανοί τα χάσανε. Ύστερα από μέρες μοιράστηκαν τρόφιμα.


œ                      -7. Αγρίνι. 4 Γενάρη. Εδεσίτες και Ράλληδες δολοφόνησαν τον επονίτη Θανάση Φαρμάκη. Η κηδεία του έγινε μα πλατειά κινητοποίηση. Πήραν μέρος 8.000. Η νεολαία πρωτοπόρα. Οι γερμανοί μπροστά στον όγκο του λαού χρησιμοποίησαν τανκς για να διασπάσουν το λαό. Ο λαός συντάσεται πιο μαζικά. Μέσα στην εκκλησία μοιράζονται τρυκ, προκηρύξεις, βγαίνουν ομιλητές και κατατίθενται στέφανοι. Στο τέλος όλοι μαζί τραγούδησαν το «επέσατε θύματα».

œ                      -8. Μεσολόγγι. 1 Μάρτη 1944. Κινητοποίηση στο Μεσολόγγι για οικονομικές διεκδικήσεις.

œ                      -9. Ναύπακτος. Φλεβάρης. Ο λαός της ορεινής Ναυπακτίας κατεβαίνει μαζικά στη Ναύπακτο για οικον. διεκδικήσεις με επιτυχία.

     Μεγάλη κινητοποίηση γίνηκε σ’ όλα τα κεφαλοχώρια για τη γιορτή της εθνικής ενότητας.
Εκδηλώσεις μεγάλες γίνανε στη γιορτή της απελευθέρωσης (Σεπτέμβρης) σ’ όλες τις πόλεις, που κατέβηκαν από τα χωριά των επαρχιών λαός και νεολαία.

Διμοιρία ΕΠΟΝ Αγρινίου, Γενάρης '45


Ε.Λ.Α.Σ

Στις 15 του Μάη βγήκανε δύο ομάδες (30 επονίτες) για το Αρχηγείο Δ. Στερεάς του ΕΛΑΣ. Αφού…….(μη αναγνώσιμο)…..τα υπαρχηγεία (ύστερα τάγματα) με μία ομάδα. Υπαρχηγείον Ναυπακτίας 1 ομάδα, Τριχωνίδα Μακρυνείας 2 ομάδες, Ξηρομέρου 1 ομάδα.
Πρώτη μάχη με τον εχθρό.
10 Ιούνη 1943. Στη Γουρίτσα Τριχωνίδας. Γερμανοί 130 με 15 αυτοκίνητα. Αντάρτες 70 (οι 13 επονίτες). Σκοτώθηκαν 120 γερμανοί, 4 αιχμάλωτοι, τα αυτοκίνητα λαφυραγωγήθηκαν και πυρπολήθηκαν.
Σ’ αυτή τη μάχη σκοτώθηκε μόνο ο επονίτης Μπάμπης Χαμαμτζής (Παυσανίας).

- Όλες οι υποδειγματικές ομάδες πήραν μέρος σε πολλές μάχες και κρούσεις με τους γερμανούς. Γουρίτσα, Μακρυά Λογγά, Κεφαλόβρυσο, Άι-Βλάσης, Μακρυνόρος, Καρβασαράς (Αμφιλοχία), Κρίκελο, Ρίβιο (450 γερμανοί νεκροί)

- Μάχες με το Ζέρβα, Σκουτερά, Σμόλινα, Κράψη, Πλάκα, Ληψός, Τετράκομο, Βουλγαρέλι, Νισίστα, Άρτα, Νικόπολη.

- Στα έμπαιδα της  7ης ταξιαρχίας κατατάχτηκαν τον Αύγουστο του ’44, 300 επονίτες που πέρασαν στον μόνιμο. Σ’ όλες τις παραπάνω μάχες πήραν μέρος και εφεδρικοί.

-Στα έμπαιδα της 13ης μεραρχίας κατατάχτηκαν πολλοί επονίτες (απ’ τη Μακρυνεία 120) που αργότερα πέρασαν σε διάφορους ελασίτικους σχημτισμούς (42 σύνταγμα, 36 σύνταγμα)και πήραν μέρος σε πολλές μάχες. Ναύπαχτος, 36 σύνταγμα.
Πολλές μάχες δώσανε και οι εφεδρικοί επονίτες με γερμανούς και Ράλληδες για την προστασία της σοδειάς. (Μακρυνεία – Τριχωνίδα)
Περίπου η Δυτική έδωσε 2.000 επονίτες αντάρτες.

                                                   ΣΗΜ. Περιγραφές από μάχες έχουν
                                                            τα φύλλα της «Νέας Γενιάς».

                                                             
ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ – ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Με ενθουσιασμό και το τραγούδι στο στόμα οι επονίτες και οι επονίτισσες ρίχτηκαν στον αγώνα της ανοικοδόμησης. Φτιάξανε κι επισκευάσανε δρόμους στο Ξηρόμερο – Ζελίχοβο – Ναυπαχτία. Στο χωριό Λυκοχώρι φτιάξαν με ένα δυναμό και νερό ηλεκτροσταθμό.
Στο χωριό Βούστρι του Ξηρομέρου οι επονίτες χτίσανε τη λέσχη τους (γιατί το χωριό κάηκε από τους Ράλληδες). Στο Ξηρόμερο καθαρίσανε και κεντρώσανε αγριλιές. Στο χωριό Χόμορι Ναυπαχτίας οι επονίτες και επονίτισσες καλλιέργησαν χωράφια ανταρτών.
Σε πολλά χωριά της Δυτικής καλιεργήθηκαν χωράφια της ΕΠΟΝ . Επίσης λειτούργησαν και σχολή νοσοκόμων σε πάρα πολλά χωριά, καθώς και σχολές κοπτικής – ραπτικής (τα συνεργεία κοπτικής – ραπτικής Κατούνας – Κωνωπίνας έραψαν 150.000 πήχεις ύφασμα της ΕΤΑ. Σ’ όλα τα χωριά έγιναν λαϊκές γιορτές και εκδρομές (ιδιαίτερα εκδρομές στη Μακρυνεία).
Στ’ Αγρίνι 1000 επονίτες με τις αξίνες στον ώμο κατέβηκαν και επισκεύασαν το αεροδρόμιο όταν το ζήτησαν οι σύμμαχοι μετά υην απελευθέρωση. Με τα τραγούδια και τον ενθουσιασμό τους παρέσυραν και το λαό και τους ακολούθησαν στη δουλειά.
Επίσης στ’ Αγρίνι, ομαδικά και με το τραγούδι στο στόμα ανέβηκαν οι επονίτες και το γυμνάσιο στο Πάρκο και το καθάρισαν γιατί Ράλληδες και γερμανοί το είχαν καταστρέψει.
- Δόθηκαν περίπου 1500 θεατρικές παραστάσεις.


                                              ΣΗΜ. Για τους παιδικούς σταθμούς σου
                                                  στείλαμε σε προηγούμενο γράμμα.

Θωμάς Μποκόρος (Μήλιος)


ΘΥΜΑΤΑ

  • Γρίβας
  • Παυσανίας
  • Μπότσαρης
  • Λύσσαντρος
  • Κουτρουμάνος
  • Κουβέλης
  • Παπαφώτης
  • Τερζής
  • Γαβριάς
  • Σπίθας
  • Φαρμάκης
  • Καλαμπόκας
  • Νικόλας
  • Καλαγγιάς
  • Μπέσας
  • Σούλος
  • Σαλάκος
  • Καμμένος
  • Βλάχος
  • Καλίμαχος
  • Πάσχος
  • Μαυρέλης
  • Κουκουρέμπας
  • Τσιτσώνης
  • Παπανδρέου
  • Παπανδρέου
  • Μοσχανδρέου
  • Ασημακόπουλος
  • Παπανίκος
  • Στεργιαλής
  • Κολοκύθας Παν.

Θανάσης Κακογιάννης (Άνθιμος)


ΑΓΡΙΝΙ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΑΛΑΚΟΣ
Χρονών 22. Απόφοιτος Γαλακτοκομικής Σχολής Ιωαννίνων, απ’ τ’ Αγρίνι. Αγωνίστηκε μέσα στο ΕΑΜ και μετά μέσα στις γραμμές της ΕΠΟΝ. Δούλεψε σα γραμματέας ομάδας και με τον ερχομό των Ράλληδων  στ’ Αγρίνι σαν οργανωτής.
Στα συλλαλητήρια που γινότανε ήταν πάντα μπροστά. Οργάνωσε …..(μη αναγνώσιμο)…από δέματα για το αντάρτικο.
Τον πιάσανε οι Ράλληδες στ’ Αγρίνι και όταν έγινε κάποιο σαμποτάζ στο τραίνο τον κρεμάσανε στην κεντρική πλατεία με τον επονίτη Σούλο και τον εαμίτη Αναστασιάδη την Μ. Παρασκευή του 1944.
Περήφανα ατένισε την κρεμάλα και πριν του περάσουν τη θηλειά στο λαιμό φώναξε.  ΖΗΤΩ Η ΕΠΟΝ, τ’ αδέρφια μου θα εκδικηθούν.

Πάνος Χατζόπουλος (Αίας)




*Θανάσης Κακογιάννης (Άνθιμος). Μετά την απελευθέρωση του Αγρινίου από τους Γερμανούς, εκλέχθηκε Δήμαρχος της πόλης.
Υπηρέτησε στην Αυτοδιοίκηση του Δήμου από τις 14 Σεπτεμβρίου 1944 ως τις 31 Μαρτίου 1945.

**Πάνος Χατζόπουλος (Αίας). Είναι ο γνωστός ποιητής Πάνος Χατζόπουλος



Share
Divider Graphics
~Αγρίνιο...Γλυκές Μνήμες~

Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2013

Οδός Παπαστράτου

Αναδημοσιεύτηκε και στο Agrinionews


….Κάθε μέρα, γιορτή-καθημερινή, από το απόγευμα ως το σούρουπο, μεγάλοι και μικροί, ιδιαίτερα ο νεόκοσμος, από την πλατεία Μπέλλου μέχρι το Πάρκο, βόλτα, επάνω-κάτω στην Παπαστράτου μέχρι που κάμποσες φορές γινόταν το αδιαχώρητο.
Αυτή την καθιερωμένη βόλτα οι πολλοί την ονόμαζαν "νυφοπάζαρο", ενώ όλοι ξέρουμε πως ήταν ένα είδος διασκέδασης, το να χάνεσαι μέσα στο πλήθος με την παρέα σου, να περπατάς και να κουβεντιάζεις, να κοιτάζεις δεξιά και αριστερά, δήθεν αδιάφορα, ενώ εσύ ήξερες ότι έψαχνες με λαχτάρα για το "πρόσωπο" έτσι για μια διασταύρωση της ματιάς, για ένα φευγαλέο κοίταγμα….*




1933 - Οδός Αγίου Κων/νου, τότε.
Με την παράδοση των Παπαστρατείων
εκπαιδευτηρίων μετονομάσθηκε σε "Οδός Παπαστράτου"

















* Το απόσπασμα είναι από κείμενο του κ. Θανάση Παλιούρα που διαβάστηκε σε Ημερίδα στο Παπαστράτειο Μέγαρο Αγρινίου στις 7.6.2004 

Share
Divider Graphics
~Αγρίνιο...Γλυκές Μνήμες~