….Κάθε μέρα, γιορτή-καθημερινή, από το απόγευμα ως το
σούρουπο, μεγάλοι και μικροί, ιδιαίτερα ο νεόκοσμος, από την πλατεία Μπέλλου
μέχρι το Πάρκο, βόλτα, επάνω-κάτω στην Παπαστράτου μέχρι που κάμποσες φορές
γινόταν το αδιαχώρητο.
Αυτή την καθιερωμένη βόλτα οι πολλοί την ονόμαζαν
"νυφοπάζαρο", ενώ όλοι ξέρουμε πως ήταν ένα είδος διασκέδασης, το να
χάνεσαι μέσα στο πλήθος με την παρέα σου, να περπατάς και να κουβεντιάζεις, να
κοιτάζεις δεξιά και αριστερά, δήθεν αδιάφορα, ενώ εσύ ήξερες ότι έψαχνες με
λαχτάρα για το "πρόσωπο" έτσι για μια διασταύρωση της ματιάς, για ένα
φευγαλέο κοίταγμα….*
1933 - Οδός Αγίου Κων/νου, τότε. Με την παράδοση των Παπαστρατείων εκπαιδευτηρίων μετονομάσθηκε σε "Οδός Παπαστράτου" |
* Το απόσπασμα είναι από κείμενο του κ. Θανάση Παλιούρα που
διαβάστηκε σε Ημερίδα στο Παπαστράτειο Μέγαρο Αγρινίου στις 7.6.2004
~Αγρίνιο...Γλυκές Μνήμες~
Καλημέρα Γίτσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕτσι ακριβώς όπως τα λέει ο καθηγητής μας!Πόσες σόλες λιώσαμε αλήθεια "παν-κατ στ' Παπαστρατ",ναι στο νυφοπάζαρο!!!!
Και οι φωτογραφίες εξαιρετικές,να 'σαι καλά να μας τα θυμίζεις.
Τελικά κάθε πόλη και με... το "νυφοπάζαρό" της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα εμένα τι καϋμούς μού θύμισες;!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα