Καλωσήρθατε στο "Αγρίνιο...γλυκές μνήμες".
Ας ταξιδέψουμε όλοι μαζί στην πόλη της καρδιάς μας, στην πόλη των αναμνήσεών μας με κείμενα,άρθρα,φωτογραφίες από το παρελθόν.
Ελάτε να "γλυκάνει" λίγο η ψυχή μας γυρνώντας τον χρόνο πίσω.
gitsanas@gmail.com Γίτσα Πανταζή - Ναστούλη
Πίσω από τη βιτρίνα (πακέτο τσιγάρα) κρύβεται αγώνας, προσπάθεια, μόχθος, ιδρώτας, αίμα, πόνος, δυστυχία, εξαθλίωση. Καταστάσεις που ταράζουν τη «μακαριότητα του ευτυχούς ανθρώπου» που κάνει την περιγραφή.
Θα μπορούσε κάποιος να πει πως τελικά, το «κομψόν σιγαρέττον» που παράγεται με τον ιδρώτα των αγροτών, παίρνει την «εκδίκησή» του για λογαριασμό τους, με τις αμέτρητες βλαβερές συνέπειες που το συνοδεύουν και μεταφέρει προς - και – τους διαμένοντες «εις απαστράπτοντα μέγαρα» καπνιστές.
Ατελείωτες μνήμες Γίτσα απ' όλα τα στάδια της Καπνοφυτείας!Πραγματικά με αίμα,πόνο,κόπο και ιδρώτα έβγαιναν τα προς το ζειν. Εμείς τα παιδιά των καπνοπαραγωγών δεν πήγαμε ποτέ διακοπές,θέλοντας και μη από κοντά στην οικογενειακή "επιχείρηση".Στο σαράκι της καπνόριζας που 'λεγε κι η μάνα μου. Ισως αυτές οι εμπειρίες να ήταν ο κυριότερος λόγος που μόλις τελειώσαμε το Γυμνάσιο πήραμε των οματιών μας! Να 'σαι καλά να σκαλίζεις αραχνιασμένες πια μνήμες κι ας είναι και πικρές.
Ο Περαστικός, τόσα χρόνια πριν, τα είπε πολύ ωραία. Η καλλιέργεια του καπνού είναι από τις πλέον φρικαλέες. Ξενύχτι, βρωμιά, ζέστη, ανασφάλεια, α, και καλόπιασμα (μπλιαχ) στον κάθε καπνέμπορο που θα ερχόταν στα σπίτια και έκανε εκτίμηση της ποιότητας και της αξίας του καπνού. "Να φύγετε, να γλιτώσετε!", ήταν η ευχή των παλιών προς τους νέους. Σχεδόν όλοι το έκαναν. Και γλίτωσαν. Τέτοιες μνήμες να μου λείπουν...
Φίλε "Οικοδόμε", μου άρεσε πολύ ο συλλογισμός σου ότι "το κομψόν σιγαρέττον" παίρνει την εκδίκησή του για λογαριασμό των καπνοπαραγωγών... Γι αυτούς που "χτίκιαζαν", όπως έλεγαν οι παλιοί, στα καπνοχώραφα και στα καπνομάγαζα. Να 'σαι καλά!!!
Δημήτρη, "Ζείδωρον", αραχνιασμένες μνήμες, πικρές, όπως λες, ένα μεγάλο κεφάλαιο όμως της ιστορίας του τόπου μας. Για σας που τον δουλέψατε τον καπνό, σίγουρα πικρές μνήμες...
Καλώς ήρθες "Έγινα καπνός", Τι να πω εγώ; Τα είπες όλα εσύ και έχεις και απόλυτο δίκιο. Και το καλόπιασμα στον κάθε καπνέμπορο...Να βλέπεις "έναν", που δεν έχει γευτεί ποτέ την πίκρα και την κόλλα του καπνού να "εκτιμά" τον κόπο, τον ιδρώτα το δικό σου και των παιδιών σου... Τις αγαπάμε όμως τις μνήμες μας, όσο πικρές κι αν είναι.
Ευχαριστώ για την επίσκεψη και το σχόλιο. Την καληνύχτα μου!!!
Καλησπέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΠίσω από τη βιτρίνα (πακέτο τσιγάρα) κρύβεται αγώνας, προσπάθεια, μόχθος, ιδρώτας, αίμα, πόνος, δυστυχία, εξαθλίωση. Καταστάσεις που ταράζουν τη «μακαριότητα του ευτυχούς ανθρώπου» που κάνει την περιγραφή.
Θα μπορούσε κάποιος να πει πως τελικά, το «κομψόν σιγαρέττον» που παράγεται με τον ιδρώτα των αγροτών, παίρνει την «εκδίκησή» του για λογαριασμό τους, με τις αμέτρητες βλαβερές συνέπειες που το συνοδεύουν και μεταφέρει προς - και – τους διαμένοντες «εις απαστράπτοντα μέγαρα» καπνιστές.
Καλή δύναμη!
Ατελείωτες μνήμες Γίτσα απ' όλα τα στάδια της Καπνοφυτείας!Πραγματικά με αίμα,πόνο,κόπο και ιδρώτα έβγαιναν τα προς το ζειν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμείς τα παιδιά των καπνοπαραγωγών δεν πήγαμε ποτέ διακοπές,θέλοντας και μη από κοντά στην οικογενειακή "επιχείρηση".Στο σαράκι της καπνόριζας που 'λεγε κι η μάνα μου.
Ισως αυτές οι εμπειρίες να ήταν ο κυριότερος λόγος που μόλις τελειώσαμε το Γυμνάσιο πήραμε των οματιών μας!
Να 'σαι καλά να σκαλίζεις αραχνιασμένες πια μνήμες κι ας είναι και πικρές.
Ο Περαστικός, τόσα χρόνια πριν, τα είπε πολύ ωραία. Η καλλιέργεια του καπνού είναι από τις πλέον φρικαλέες. Ξενύχτι, βρωμιά, ζέστη, ανασφάλεια, α, και καλόπιασμα (μπλιαχ) στον κάθε καπνέμπορο που θα ερχόταν στα σπίτια και έκανε εκτίμηση της ποιότητας και της αξίας του καπνού.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Να φύγετε, να γλιτώσετε!", ήταν η ευχή των παλιών προς τους νέους. Σχεδόν όλοι το έκαναν. Και γλίτωσαν.
Τέτοιες μνήμες να μου λείπουν...
Φίλε "Οικοδόμε", μου άρεσε πολύ ο συλλογισμός σου ότι "το κομψόν σιγαρέττον" παίρνει την εκδίκησή του για λογαριασμό των καπνοπαραγωγών...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓι αυτούς που "χτίκιαζαν", όπως έλεγαν οι παλιοί, στα καπνοχώραφα και στα καπνομάγαζα.
Να 'σαι καλά!!!
Δημήτρη, "Ζείδωρον", αραχνιασμένες μνήμες, πικρές, όπως λες, ένα μεγάλο κεφάλαιο όμως της ιστορίας του τόπου μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια σας που τον δουλέψατε τον καπνό, σίγουρα πικρές μνήμες...
Την καληνύχτα μου!!!
Καλώς ήρθες "Έγινα καπνός",
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να πω εγώ; Τα είπες όλα εσύ και έχεις και απόλυτο δίκιο. Και το καλόπιασμα στον κάθε καπνέμπορο...Να βλέπεις "έναν", που δεν έχει γευτεί ποτέ την πίκρα και την κόλλα του καπνού να "εκτιμά" τον κόπο, τον ιδρώτα το δικό σου και των παιδιών σου...
Τις αγαπάμε όμως τις μνήμες μας, όσο πικρές κι αν είναι.
Ευχαριστώ για την επίσκεψη και το σχόλιο.
Την καληνύχτα μου!!!