Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

" Ο Πάγος"


Δύο χαρακτηριστικές φιγούρες έχουν μείνει ανεξίτηλα χαραγμένες στο μυαλό μου από τα παιδικά μου χρόνια στο Αγρίνιο. Αυτή του γαλατά και η άλλη του παγοπώλη.
Τότε τα ψυγεία που διατηρούσαν τα φαγητά ήταν με πάγο. Χοντρά, άχαρα, αλλά την δουλειά τους την έκαναν. Είχαν δύο πόρτες, μια πάνω και μια κάτω. Στο πάνω μέρος τοποθετούσαν την παγοκολόνα και δίπλα ήταν ένα ντεπόζιτο που το γέμιζαν  με νερό και από μια βρυσούλα είχαν πάντα δροσερό νερό. Στο κάτω μέρος υπήρχαν ράφια για τα τρόφιμα και κάτω κάτω υπήρχε ένα συρταράκι όπου έτρεχαν τα νερά από τον πάγο που έλιωνε και οι νοικοκυρές το άδειαζαν όταν γέμιζε για να μη πλημμυρίσει.


Τώρα μην φανταστείτε για διατήρηση τροφίμων για μέρες. Γι αυτό και η επίσκεψη στον μπακάλη της γειτονιάς ήταν καθημερινή.
Ο παγοπώλης ο κυρ-Αντρέας λοιπόν περνούσε κάθε απόγευμα από τις γειτονιές, ξέροντας οτι η πραμάτεια του ήταν σίγουρα πουλημένη εκ των προτέρων.
 Ορθογώνιες κολόνες πάγου σκεπασμένες με λινάτσες,πάνω σε μία ξύλινη καρότσα που ήταν ενσωματωμένη σε ένα ποδήλατο. Μία κατασκευή που απ' όπου περνούσε άφηνε τα υγρά αποτυπώματά της.
-Πάγος, ο πάγος!!, ήταν το συνθηματικό και οι νοικοκυρές έβγαιναν η μία μετά την άλλη από τις αυλές.
-Μισή κολόνα, κυρ-Αντρέα.
-1/4, κυρ-Αντρέα.
Και ο κυρ-Αντρέας φορούσε τα τεράστια γάντια του, χάραζε με ένα πριόνι την ολόκληρη κολόνα και με μαεστρία την έκοβε στα δύο ή στα τέσσερα. Έπειτα άρπαζε τον πάγο με ένα γάντζο και έφερνε τον πάγο μέχρι το ψυγείο. Έβαζε γρήγορα τις δραχμούλες στην τσέπη του και πήγαινε για την επόμενη παραγγελία.
Εμείς τρέχαμε στην καρότσα του, όσο αυτός έκανε την παράδοση της πραμάτειας του, και αρπάζαμε τα μικρά κομμάτια του πάγου που τυχόν υπήρχαν, τα χώναμε γρήγορα στο στόμα μας και απομακρυνόμασταν μέχρι να μπει στο επόμενο σπίτι.
Όταν τελείωνε τις παραγγελίες της γειτονιάς και ξεκινούσε για την επόμενη, εκεί όπου είχε αράξει την καρότσα του, υπήρχε μια μικρή λιμνούλα από νερό.

Αργότερα  τα ηλεκτρικά ψυγεία αντικατέστησαν σιγά-σιγά αυτά του πάγου κι ο κυρ-Αντρέας πιθανότατα άλλαξε δουλειά. Τον συναντούσαμε κάπου και που αλλά το όνομά του το είχαμε αντικαταστήσει με την πραμάτεια του.
- Α!! κοίτα, ο πάγος!!

ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗ

Η φωτογραφία παραχωρήθηκε από τον Σταύρο Μπέσσα
 

4 σχόλια:

  1. Θυμάμαι κι εγώ τον παγοπώλη της γειτονιάς μου με την ναϋλον ποδιά του και το ποδήλατο που το είχε μετατρέψει για να κουβαλάει τις παγοκολόνες. Τι μου θύμησες τώρα; Το ξύλινο ψυγείο πάγου με τις 2 βρύσες....Να'σαι καλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΚΑΙ ΤΙ ΧΑΡΑ ΚΑΝΑΜΕ ΟΤΑΝ ΠΗΡΑΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΨΥΓΕΙΟ!!!ΤΟ ΚΑΜΑΡΩΝΑΜΕ ΚΑΙ Η ΜΑΝΑ ΜΑΣ ΕΝΟΙΩΘΕ ΠΡΙΓΚΙΠΗΣΑ!!θΑ ΣΟΥ ΣΤΕΙΛΩ ΜΙΑ ΦΩΤΟ ΑΠΟ ΨΥΓΕΙΟ ΠΑΓΟΥ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΝΗΜΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΞΕΘΑΒΕΙΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το κείμενο μας το έστειλε η φίλη Γ.Κ. Το ψευδώνυμό της είναι ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗ. Μας έχει στείλει πολλά βιωματικά κείμενα τα οποία θα δημοσιεύσουμε.Την ευχαριστούμε πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. εκτός από το ψυγείο πάγου θυμάστε το κουτί με την σίτα που φυλάγανε τα τρόφιμα,δεν θυμάμαι πως το λέγανε,το σίδερο με τα κάρβουνα; το μαγκάλι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αν έχετε περισσότερες πληροφορίες για τα θέματά μας, καθώς και διορθώσεις ( "ουδείς αλάνθαστος...."), γράψτε μας στο gitsanas@gmail.com

Στείλτε μας και δικές σας σκέψεις, φωτογραφίες, κείμενά σας, ποιήματα στο gitsanas@gmail.com