Πέμπτη 17 Απριλίου 2014

Πάσχα στα Προσφυγικά


1935



1950



1952







Δεκαετία του '60, επί της οδού Ιωνίας



Ευχαριστώ θερμά την Μπέμπα Δρόσου 
για την παραχώρηση των φωτογραφιών.

Share
Divider Graphics
~Αγρίνιο...Γλυκές Μνήμες~


4 σχόλια:

  1. Χρόνια φτωχά αλλά ωραία αδελφικά, γειτονιές που μοσχομύριζε το ψητό αρνί από το ξύλινο σουβλί με τις φούρκες, τις κουτσούρες από κλαδεμένο, αμπέλι και τις κληματόβεργες στρωμένες κάτω στον σκασμένο λάκκο που σκάβονταν την παραμονή του πασχα για να υποδεχτεί το πρωί το σφάγιο τα κοκορέτσια και τα σπληνάντερα . Το κοκορέτσι, τα τραγανά χειροποίητα κουλουράκια στις καυτές λαμαρίνες από το φούρνο της γειτονιάς, τα κόκκινα αυγά η μαγειρίτσα και ο αρνίσιος πατσάς ήταν σε όλα τα σπίτια λιγοστά σε ποσότητες αλλά σε όλα ήταν απαραίτητα και αν κάποιος δεν είχε του έδωνε ο καλός ο γείτονας. Ανήμερα του πασχα περνούσαν οι επίτροποι της ενορίας με τον εφημέριο και μάζευαν τα δέρματα των αρνιών ή κατσικών για να έχει κάποιο εισόδημα ο Ναός και το φιλόπτωχο ταμείο.
    Η αγνοί φτωχοί άλλα καλοσυνάτοι ενορίτες έτρεχαν όταν περνούσε κάποιος περαστικός να τον φιλέψουν το κοκορέτσι τα αυγά το τυρί το ζυμωτό ψωμί το τσουρέκι το λιγοστό αλλά αγνό κρασί και γενικά επικρατούσε αγάπη και ομόνοια σε όλες τις γειτονιές και του έλεγαν το Χρηστός Ανέστη με την ψυχή τους με την καρδιά τους .
    Εμείς οι μπόμπιρες παίρναμε το σύρμα τις κατσαρόλας από το κατώγι του σπιτιού και το ανάβαμε και τρέχαμε στις γειτονιές το στροβιλίζαμε να πετάει σπίθες και να διώχνει το κακό. Παίζαμε με τους βόλους και με τα (ποταμάκια) ή καπάκια από την μπύρα άλφα και φιξ τα γεμίζαμε λιωμένο κερί και παίζαμε στο ερισμα του πεζοδρομίου και όποιος χτυπούσε τα περισσότερα τα μάζευε και κέρδιζε το παιχνίδι. Μπορώ να ΘΥΜΗΘΏ ΠΟΛΛΆ ακόμη παιχνίδια της εποχής αλλά εκείνο που μου έμεινε στο μυαλό μου μέχρι και σήμερα είναι η ΚΑΛΟΣΎΝΗ και η Αδελφοσύνη του απλού φτωχού μεροκαματιάρη του εργάτη που μοχθούσε να τα βγάλει πέρα και τον έβλεπες ότι έλαμπε από χαρά και ευτυχία.
    Χρόνια αξέχαστα που δεν θα ξαναγυρίσουν θα είναι μόνο στις μνήμες των παλαιοτέρων και ελπίζω να τα μάθουν και οι Νεότεροι που τα βρίσκουν όλα έτοιμα στο πιάτο που λέμε στην λαϊκή μας έκφρασή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χρόνια φτωχά αλλά ωραία αδελφικά, γειτονιές που μοσχομύριζε το ψητό αρνί από το ξύλινο σουβλί με τις φούρκες, τις κουτσούρες από κλαδεμένο, αμπέλι και τις κληματόβεργες στρωμένες κάτω στον σκασμένο λάκκο που σκάβονταν την παραμονή του πασχα για να υποδεχτεί το πρωί το σφάγιο τα κοκορέτσια και τα σπληνάντερα . Το κοκορέτσι, τα τραγανά χειροποίητα κουλουράκια στις καυτές λαμαρίνες από το φούρνο της γειτονιάς, τα κόκκινα αυγά η μαγειρίτσα και ο αρνίσιος πατσάς ήταν σε όλα τα σπίτια λιγοστά σε ποσότητες αλλά σε όλα ήταν απαραίτητα και αν κάποιος δεν είχε του έδωνε ο καλός ο γείτονας. Ανήμερα του πασχα περνούσαν οι επίτροποι της ενορίας με τον εφημέριο και μάζευαν τα δέρματα των αρνιών ή κατσικών για να έχει κάποιο εισόδημα ο Ναός και το φιλόπτωχο ταμείο.
    Η αγνοί φτωχοί άλλα καλοσυνάτοι ενορίτες έτρεχαν όταν περνούσε κάποιος περαστικός να τον φιλέψουν το κοκορέτσι τα αυγά το τυρί το ζυμωτό ψωμί το τσουρέκι το λιγοστό αλλά αγνό κρασί και γενικά επικρατούσε αγάπη και ομόνοια σε όλες τις γειτονιές και του έλεγαν το Χρηστός Ανέστη με την ψυχή τους με την καρδιά τους .
    Εμείς οι μπόμπιρες παίρναμε το σύρμα τις κατσαρόλας από το κατώγι του σπιτιού και το ανάβαμε και τρέχαμε στις γειτονιές το στροβιλίζαμε να πετάει σπίθες και να διώχνει το κακό. Παίζαμε με τους βόλους και με τα (ποταμάκια) ή καπάκια από την μπύρα άλφα και φιξ τα γεμίζαμε λιωμένο κερί και παίζαμε στο ερισμα του πεζοδρομίου και όποιος χτυπούσε τα περισσότερα τα μάζευε και κέρδιζε το παιχνίδι. Μπορώ να ΘΥΜΗΘΏ ΠΟΛΛΆ ακόμη παιχνίδια της εποχής αλλά εκείνο που μου έμεινε στο μυαλό μου μέχρι και σήμερα είναι η ΚΑΛΟΣΎΝΗ και η Αδελφοσύνη του απλού φτωχού μεροκαματιάρη του εργάτη που μοχθούσε να τα βγάλει πέρα και τον έβλεπες ότι έλαμπε από χαρά και ευτυχία.
    Χρόνια αξέχαστα που δεν θα ξαναγυρίσουν θα είναι μόνο στις μνήμες των παλαιοτέρων και ελπίζω να τα μάθουν και οι Νεότεροι που τα βρίσκουν όλα έτοιμα στο πιάτο που λέμε στην λαϊκή μας έκφρασή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χρόνια φτωχά αλλά ωραία αδελφικά, γειτονιές που μοσχομύριζε το ψητό αρνί από το ξύλινο σουβλί με τις φούρκες, τις κουτσούρες από κλαδεμένο, αμπέλι και τις κληματόβεργες στρωμένες κάτω στον σκασμένο λάκκο που σκάβονταν την παραμονή του πασχα για να υποδεχτεί το πρωί το σφάγιο τα κοκορέτσια και τα σπληνάντερα . Το κοκορέτσι, τα τραγανά χειροποίητα κουλουράκια στις καυτές λαμαρίνες από το φούρνο της γειτονιάς, τα κόκκινα αυγά η μαγειρίτσα και ο αρνίσιος πατσάς ήταν σε όλα τα σπίτια λιγοστά σε ποσότητες αλλά σε όλα ήταν απαραίτητα και αν κάποιος δεν είχε του έδωνε ο καλός ο γείτονας. Ανήμερα του πασχα περνούσαν οι επίτροποι της ενορίας με τον εφημέριο και μάζευαν τα δέρματα των αρνιών ή κατσικών για να έχει κάποιο εισόδημα ο Ναός και το φιλόπτωχο ταμείο.
    Η αγνοί φτωχοί άλλα καλοσυνάτοι ενορίτες έτρεχαν όταν περνούσε κάποιος περαστικός να τον φιλέψουν το κοκορέτσι τα αυγά το τυρί το ζυμωτό ψωμί το τσουρέκι το λιγοστό αλλά αγνό κρασί και γενικά επικρατούσε αγάπη και ομόνοια σε όλες τις γειτονιές και του έλεγαν το Χρηστός Ανέστη με την ψυχή τους με την καρδιά τους .
    Εμείς οι μπόμπιρες παίρναμε το σύρμα τις κατσαρόλας από το κατώγι του σπιτιού και το ανάβαμε και τρέχαμε στις γειτονιές το στροβιλίζαμε να πετάει σπίθες και να διώχνει το κακό. Παίζαμε με τους βόλους και με τα (ποταμάκια) ή καπάκια από την μπύρα άλφα και φιξ τα γεμίζαμε λιωμένο κερί και παίζαμε στο ερισμα του πεζοδρομίου και όποιος χτυπούσε τα περισσότερα τα μάζευε και κέρδιζε το παιχνίδι. Μπορώ να ΘΥΜΗΘΏ ΠΟΛΛΆ ακόμη παιχνίδια της εποχής αλλά εκείνο που μου έμεινε στο μυαλό μου μέχρι και σήμερα είναι η ΚΑΛΟΣΎΝΗ και η Αδελφοσύνη του απλού φτωχού μεροκαματιάρη του εργάτη που μοχθούσε να τα βγάλει πέρα και τον έβλεπες ότι έλαμπε από χαρά και ευτυχία.
    Χρόνια αξέχαστα που δεν θα ξαναγυρίσουν θα είναι μόνο στις μνήμες των παλαιοτέρων και ελπίζω να τα μάθουν και οι Νεότεροι που τα βρίσκουν όλα έτοιμα στο πιάτο που λέμε στην λαϊκή μας έκφρασή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αν έχετε περισσότερες πληροφορίες για τα θέματά μας, καθώς και διορθώσεις ( "ουδείς αλάνθαστος...."), γράψτε μας στο gitsanas@gmail.com

Στείλτε μας και δικές σας σκέψεις, φωτογραφίες, κείμενά σας, ποιήματα στο gitsanas@gmail.com