Κυριακή 13 Μαΐου 2012

Το Αγρίνιο του 1884...

...με την ματιά του Δημήτριου Βικέλα


Από Νικοπόλεως εις Ολυμπίαν
του Δημητρίου Βικέλα




Ο  Δημήτριος Βικέλας**, ο Έλληνας λόγιος, ποιητής και πεζογράφος, το 1884,  κατά την διάρκεια της περιοδείας του στις Δυτικές επαρχίες της Ελλάδας, πέρασε και από το Αγρίνιο.
Οι εντυπώσεις του για την πόλη μας, είναι καταγεγραμμένες σε επιστολές που έστειλε στον Γάλλο φίλο του,  μαρκήσιο de Quex de Saint Hilaire.
Στα τεύχη 511, 512, 513 και 514 του περιοδικού "Εστία*", βρίσκουμε δημοσιευμένες αυτές τις επιστολές, με αναφορά στο Αγρίνιο, στο Μεσολόγγι, Αιτωλικό, Αμφιλοχία και σε όλη την Δυτική Ελλάδα.





Από Νικοπόλεως εις Ολυμπίαν (511)
Από Νικοπόλεως εις Ολυμπίαν (512)
Από Νικοπόλεως εις Ολυμπίαν (513)
Από Νικοπόλεως εις Ολυμπίαν (514)



*Εστία


Η «Εστία» η μυθική προστάτις της οικογενειακής φωτιάς και της σπιτικής ευτυχίας, εκδίδονταν στην Αθήνα σε 3000 τεύχη κάθε Κυριακή από το 1876 και για είκοσι χρόνια περίπου. Συνεργάστηκαν συγγραφείς όπως οι: Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, Άγγελος Βλάχος, Κωνσταντίνος Παπαρηγόπουλος, Νικόλαος Πολίτης, Γεώργιος Δροσίνης (που επί χρόνια διετέλεσε διευθυντής της) και με τον καιρό έκανε άνοιγμα προς τους νέους λογοτέχνες της εποχής: Παλαμά, Καρκαβίτσα, Ξενόπουλο κα. 
Αποτέλεσε τον κύριο εκφραστή της λογοτεχνικής γενιάς του 1880 και προώθησε ιδιαίτερα το νεοελληνικό διήγημα, προκηρύσσοντας μάλιστα και σχετικό διαγωνισμό. Εδώ πρωτοδημοσιεύτηκαν ο Λουκής Λαράς του Δημήτριου Βικέλα και διηγήματα του Γεωργίου Βιζυηνού και του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. 
Το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο την οδήγησαν η μείωση των συνδρομητών, ακριβώς λόγω αυτού του ανοίγματος προς τους νέους, και η στροφή προς τον δημοτικισμό, παράλληλα με την ελάττωση των συμβατικών οικογενειακών αναγνωσμάτων, ανάγκασε τον τότε διευθυντή της Γ. Δροσίνη να την μετατρέψει το 1894 στην ημερήσια απογευματινή εφημερίδα Εστία που κυκλοφορεί αναλλοίωτη μέχρι σήμερα. 
Το περιοδικό συνέχισε να υπάρχει για ένα ακόμα εξάμηνο υπό την διεύθυνση του Γρ. Ξενόπουλου. 


**Βικέλας Δημήτριος 

  



Διαβάστε την βιογραφία του εδώ.

Τετάρτη 9 Μαΐου 2012

Άγιος Χριστόφορος...Ο Άρχοντας-Φύλακας του Αγρινίου "ΑΓΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ"


Το εκκλησάκι του Παλαιού Αγίου Χριστοφόρου έχει άρρηκτα συνδεθεί  με τα ρομαντικά ραντεβουδάκια μας, τις σχολικές "μακρινές" μας εκδρομές, με τον Παπαποστόλη αλλά και με την λατρεία που έχουμε οι Αγρινιώτες για τον ΔΙΚΟ μας Άγιο.


Ο Παλιός Άγιος Χριστόφορος βρίσκεται στα ανατολικά της πόλης πνιγμένος (μέχρι πρότινος τουλάχιστον) μέσα στο δασύλλιό του.
Ήταν η πρώτη ενορία του Βραχωρίτικου μαχαλά. Αυτό το επιβεβαιώνει και η ύπαρξη του πρώτου κοιμητηρίου της πόλης που βρισκόταν στον περίγυρο του Ναού.

Οι πρώτοι κάτοικοι του Βραχωριού επέλεξαν να χτίσουν τον Ναό σ' αυτή την θέση (ανατολικά του μαχαλά) και να τον αφιερώσουν στον Άγιο Χριστόφορο, για συγκεκριμένο λόγο.


Το Βραχώρι ήταν πασίγνωστο για τα αρίστης ποιότητας καπνά του. Οι περισσότερες οικογένειες ζούσαν αποκλειστικά από την καπνοκαλλιέργεια. 
Ο φόβος τους λοιπόν ήταν το Ανοιξιάτικο χαλάζι που κατέστρεφε τις καλλιέργειες και που πάντα σχεδόν προέρχονταν από τα Ανατολικά, επεκτείνονταν Δυτικά και κατέστρεφε την σοδειά στον καπνόφυτο κάμπο του Βραχωριού.
Έτσι έπρεπε να "θωρακίσουν" την πόλη από Ανατολικά. 
Γι αυτό και η θέση του Ναού.

Όσο για τον συγκεκριμένο Άγιο σαν φύλακα της πόλης είχαν κι εδώ τους λόγους τους. 
Σύμφωνα με το Συναξάρι του ΙΑ' αιώνα, όταν ο Άγιος Χριστόφορος οδηγούνταν στο μαρτύριό του, ύψωσε τα μάτια του και τα χέρια του στον ουρανό και είπε:
"Κύριε, επειδή πολλοί ζητούσι με εις πόλιν έχειν ή χώραν ή αγρόν ή εν οιοδήποτε τόπω, παρακαλώ μη επέλθει αυτοίς εκεί Δέσποτα, χάλαζα, μηδέ θυμός, μηδέ αφορία αμπέλου...φύλαξον τους τόπους αυτών".
Έτσι επιλέχτηκε ο Άγιος για φύλακας άγγελος του Αγρινίου.

Χρόνια αργότερα κι ενώ η πόλη αναπτυσσόταν προς το κέντρο, ο μικρός ναός στις παρυφές της πόλης φάνταζε απόμακρος, δυσπρόσιτος  και μικρός για τις ανάγκες των πολιτών. 
Αποφασίστηκε λοιπόν να κτιστεί νέος ναός στο κέντρο της πόλης, στην περιοχή "Τριανταφυλλιά", σε οικόπεδο 3 στρεμμάτων που είχε δωρίσει ο Αναστάσιος Ροκάς.





Οι εργασίες άρχισαν τον Σεπτέμβριο του 1923 και στις 20  Μαρτίου του 1938 έγιναν τα εγκαίνια του Νέου Αγίου Χριστοφόρου με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια και λαμπρότητα.

Κι εμείς οι Αγρινιώτες κάθε χρόνο στις 9 Μαΐου τιμάμε τον Άγιό μας με ευλάβεια και λαμπρότητα.




Πηγή : Άγιος Χριστόφορος Αγρινίου, 
           Η ιστορία δύο Ναών, Ιωάννου Κωστάκη