Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

"Υπόγειο" club

Σκέφτηκα να κάνω ένα αφιέρωμα στους χώρους που διασκεδάζαμε πριν χρόνια.
Όλοι μας σχεδόν έχουμε περάσει απ’ αυτά.
Είπα να αρχίσω με τo disco-club "ΥΠΟΓΕΙΟ".
Στις παλιές καπναποθήκες του Κόκκαλη, επί της Μπουκογιάννη, στην καρδιά του Αγρινίου ήταν το "ΥΠΟΓΕΙΟ".


 
Άνοιξε τις πόρτες του το 1988 και άλλαξε τα μέχρι τότε δεδομένα της διασκέδασης στο Αγρίνιο.
Ζήτησα από τον φίλο-δημοσιογράφο Γιάννη Συμψηρή, να μου γράψει ένα κείμενο για το "ΥΠΟΓΕΙΟ" και αυτό που μου έγραψε «διέγραψε» μεμιάς την δική μου εισαγωγή στο θέμα….


                      Το "Υπόγειο" ήταν το απόγειο...

Ο τίτλος δεν είναι παραπλανητικός, αντίθετα είναι ακριβέστατος. Ουσιαστικά το ξεκίνημα του περίφημου clubbing στο Αγρίνιο υπήρξε και το απόγειό του, πολύ απλά γιατί από κει και ύστερα όλα τα άλλα ήταν απομιμήσεις αλλά και γιατί η ιστορία αυτή έφθινε συνεχώς. Το αυθεντικό μπορεί να ξεπεραστεί μόνο όταν ανανεώνεται και αλλάζει με νέες παραστάσεις και με ξένο ή ανακυκλωμένο χρήμα. Από τα παραπάνω δυστυχώς το Αγρίνιο δεν μπόρεσε να διαθέσει τίποτε, όλα αυτά τα χρόνια. Άρα μοιραία και νομοτελειακά ότι ακολούθησε το Υπόγειο δεν είχε τη φρεσκάδα, δεν είχε το χαβαλέ του και δεν είχε την αφέλειά του και για να είμαστε ειλικρινείς δεν είχε και τη διάθεση όλων μας. Να βγούμε έξω κάθε μέρα(!), να πάμε στο σχολείο ή στις δουλειές μας κατευθείαν από ξενύχτι και ελαφρώς... «παλούκι», να ζήσουμε το όνειρο της νεότερης Ελλάδας...


Όταν η κάτοχος του μπλογκ μου ζήτησε ένα κείμενο για εκείνα τα χρόνια και για το πώς άνοιξε και έτρεξε ο μύθος του "Υπογείου", δεν μπορούσα να φανταστώ ότι αυτό θα γίνει τη μέρα που θα πεθάνει το lifestyle στην Ελλάδα. Τη μέρα δηλαδή που ο Κωστόπουλος θα βγάλει μια επιστολή όπου θα εξηγεί ότι όλη αυτή η διασκέδαση και τα πούρα και η Μύκονος και το «να περνάμε καλά» και η «αποενοχοποίηση» και το «καλύτερα πλούσιος και υγιής παρά φτωχός και άρρωστος», όλα αυτά γινόταν με δανεικά! Ο ίδιος αφού παρέδωσε τον εαυτό του βορά στους αναγνώστες του, εξηγώντας πως έγινε ο γκουρού της... γκλαμουριάς και άλλων τέτοιων σιχαμένων λέξεων από τα τέλη του 1980 ως τα τέλη του ’90 ( με όλη την αγγλικούρα, τη χλιδή της «καλής ζωής» κλπ, κλπ), τώρα ζητά να μην τον κρίνει το κοινό του σαν κάποιο μικρομεσαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ που είχε τα κόζια, αλλά σαν κάποιο εργοδότη που έκανε πράξη το όνειρο των εργαζομένων του! Και τώρα τον τρώνε οι ίδιοι οι άνθρωποι που έτρεχαν σαν τρελοί να πάρουν το «Κλικ» και τα άλλα πονήματά του.



Ε, λοιπόν αυτή είναι ακριβώς η εποχή που έγινε το "Υπόγειο" και αυτά υπήρχαν στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα ακόμη και εδώ στο Αγρίνιο. Τα λέω για τους νεότερους γιατί οι παλιότεροι τα θυμούνται. Και για μένα, αν κάνω μια σούμα, δεν ήταν ειλικρινή χρόνια, αλλά μάλλον ψεύτικα και βουτηγμένα στο λεγόμενο «Ελληνικό όνειρο», που μας έφερε μέχρι εδώ. Γιατί για να είμαστε ειλικρινείς ήπιαμε παραπάνω από όσο έπρεπε και χαλαστήκαμε ίσως περισσότερο από όσο μας έπαιρνε.
Όμως, παρότι κάποιοι από μας ελάχιστη σχέση είχαμε με τη χορευτική σκηνή ή με το Pump up the Jam (η αφεντιά μου ροκ άκουγε και τότε και τώρα), αποφασίσαμε να βοηθήσουμε σαν ένας κύκλος 10 ή 20 ανθρώπων, κάτι καινούριο που δεν υπήρχε στο Αγρίνιο και το βλέπαμε παντού τριγύρω μας στις διακοπές ή στις βόλτες στην Αθήνα. Ένας φίλος του ενός ή του άλλου πήρε αρχικά θέση στις χιλιάδες κόκκινες καρέκλες που αποτελούσαν το μαγαζί την πρώτη του χρονιά ή στην εξέδρα που άλλαξε τα πάντα από τη δεύτερη χρονιά και μετά. Τότε υπήρχαν και φοιτητές της Οικονομικής Σχολής και μέχρι να φύγουν το πάρτυ δεν είχε τελειώσει από καμία άποψη. Οι ιδέες; Ατέλειωτες. Το κόψιμο του τεράστιου χώρου σε μικρό μπαράκι τις καθημερινές και σε κλαμπ τα Σάββατα, τα πάρτυ, οι dj από την Αθήνα...


Μετά η αφεντιά μου έχασε πολλά επεισόδια γιατί έφυγε για την ξενιτιά... Είχα όμως επαφή και μάθαινα και όποτε μπορούσα κατέβαινα να παρακολουθώ από κοντά τα καλά χρόνια, πλην της διετίας ΄92-’93 που με έφαγε η μαμά πατρίδα.
Το "Υπόγειο" υπήρξε κάτι πραγματικά μπροστά από την εποχή του και το να περιγράψω πως στήθηκε και ποιοι συμμετείχαν δε νομίζω ότι είμαι ο κατάλληλος. Απλά πρέπει όσοι τα ζήσαμε να κάνουμε μια αυτοκριτική και όσοι είναι πολύ νέοι να μην κρίνουν με τα σημερινά μέτρα γιατί πρόκειται για μια άλλη Ελλάδα, σε μια άλλη εποχή, όπου κανείς από τους σημερινούς πονηρούς που τα ξέρουν όλα δεν μίλαγε... Στο χώρο του "Υπογείου" δεν έπαιξαν μόνο...φλωριές για όσους δεν ξέρουν. Έπαιξαν και μπάντες και dj με ιδέες. Και αρκετό ροκ και τζαζ και άλλα πολλά. Έγιναν γιορτές και πάρτυ, με 3 χιλιάδες κόσμο μέσα και 1000 απέξω. Έπεσε ξύλο για να μπει κόσμος μέσα ή μάλλον γιατί δεν ταίριαζε για να μπει μέσα(ήταν οι εποχές της «πόρτας»). «Αποενοχοποιήθηκαν» πολλοί και πολλές. Και μετά απλά άλλαξαν οι εποχές και πήγαμε όλοι παρακάτω...



Ξέρω τουλάχιστον 20 χοντρά περιστατικά απόλυτου χαβαλέ μέσα στο "Υπόγειο" με τη  συμμετοχή μου και άλλα τόσα που δεν ήμουν εκεί. Ξέρω 40 χοντρές μανούρες και άλλες τόσες με τα παιδιά που δούλεψαν εκεί σαν μπάρμαν ή σαν πόρτα ή σαν μετρ. Το ένα τρίτο από τους γνωστούς στη κοινωνία του Αγρινίου σήμερα, κάποια στιγμή, πέρασε από κει δουλεύοντας ή διασκεδάζοντας και μάλλον λίγο λέω. Κάποιοι άλλοι έχουν φύγει για το εξωτερικό, για την Αθήνα η άλλα μέρη της Ελλάδας και άλλοι για τις Αιωνίους Μονάς! Ξέρω άλλες τόσες Ιστορίες με το Γιάννη, τη Γίτσα ή τον Αντώνη που έστησαν το μαγαζί. Θέλω να ζητήσω συγγνώμη από τη Γίτσα που μου είπε να κάνω ένα κείμενο και έγραψα την αυτοβιογραφία μου. Το όφειλα όμως στον εαυτό μου αυτό, γιατί έχω ξεκάθαρη άποψη για τα χρόνια εκείνα.


Για μένα το Αγρίνιο χρειάστηκε ένα "Υπόγειο" και το έκανε σημείο αναφοράς, αλλά μετά λίγα πράγματα ακολούθησαν. Εκείνα τα χρόνια όμως μπορεί να ήταν πολύ διασκεδαστικά και να περάσαμε καλά, αλλά μάλλον μας ξεστράτισαν όλους. Και αυτό Γίτσα δεν μπορούσα-εγώ προσωπικά-να μην το πω.
Και μόνο όμως που μια εισαγωγή για το "Υπόγειο" έγινε αυτοβιογραφία και ιστορική αναδρομή μιας εποχής σας δίνει να καταλάβετε πόσο επηρρέασε αυτό το μαγαζί όχι μόνο τη λεγόμενη νύχτα του Αγρινίου αλλά και τις μέρες του...
 
Γιάννης Συμψηρής
























Αναδημοσιεύτηκε και στο AgrinioRRESS

Αναδημοσιεύτηκε και στο Agrinionews


22 σχόλια:

  1. ... α ρε χρόνια !!!
    ... α ρε νιάτα ...
    περάσαμε καλά όμως και έχουμε "γλυκές μνήμες"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΑΞΕΧΑΣΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΓΛΕΝΤΙΑ ΤΡΕΛΑ ΜΕΘΥΣΙΑ.ΗΜΟΥΝ ΚΑΙ ΓΩ ΕΚΕΙ!!!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ως ξενιτεμένος από το '75 δεν είχα την τύχη να ζήσω από πρώτο χέρι όσα τόσο όμορφα εξιστορεί για το μαγαζί και την εποχή ο Γιάννης.Μάθαινα όμως για την απογείωση από ένα "Υπόγειο" της διασκέδασης στην πόλη μας... και μη νομίζεις Γίτσα πως αγνοώ το ζεύγος των ιδιοκτητών!!!!
    Να είστε όλοι καλά να σκαλίζετε "γλυκές μνήμες"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΓΡΙΝΙΩΤΗΣ (ΑΛΛΑ ΕΖΗΣΑ ΕΚΕΙ ΑΠ0 ΤΟ 89 ΕΩΣ Τ0 94) ΠΕΡΑΣΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΟΥ !!! ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ !

    ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΟΧΑΝΤΖΗΣ (ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ ΚΑΡΦΑΚΙΑΣ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ρε παιδιά....
    Πω, πω...Το Υπόγειο!
    Α, ρε...Χρόνια χελιδόνια που πετάξατε...
    Θέλουμε κι άλλες φωτογραφίες, θέλουμε κι άλλες φωτογραφίες.
    Μέσα εκεί περάσαμε τις καλύτερες βραδιές μας.
    Μπράβο!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δεν το πιστεύω!!!!!!!!
    Το Υπόγειο.
    Υπέροχα χρόνια. Τι μου θυμήσατε τώρα. Το πρώτο μαγαζί που έβαλε πόρτα στο Αγρίνιο. Το πρώτο μαγαζί που είχε dj από Αθήνα. Το πρώτο μαγαζί που είχε ουρά από κόσμο έξω, μέσα στην βροχή να περιμένει να μπει μέσα. Τότε θα πηγαίναμε να δουλέψουμε ακόμα και τζάμπα εκεί, αρκεί να είμασταν μέλος του club. Ναι, αν υπάρχουν βάλτε κι άλλες φωτογραφίες ρε παιδιά. Και να γράψετε και τα ονόματα των παιδιών που δούλευαν εκεί.

    ΘΩΜΑΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τι να πω τώρα.
    Το στέκι μου.
    Δεν είμαι από το Αγρίνιο, αλλά ήμουνα φοιτήτρια εκεί τότε...προ αμνημονεύτων ετών. Μου τηλεφώνησαν σήμερα στην δουλειά και μου είπαν "Το Αγρίνιο γλυκές μνήμες έχει θέμα με το Υπόγειο. Τρελλάθηκα!!!
    Και να!!! είναι όλοι εδώ. Παναγιά μου, τι όμορφα χρόνια ήταν αυτά!!!
    Εκεί μέσα πέρασα τις πιό όμορφες στιγμές μου. Διάβασα και το σχόλιο του "καρφάκια" (Γειά σου Γιώργο!!!).
    Εκεί τα φλερτ μας, εκεί ο μεγάλος πρώτος έρωτας, εκεί τα ατέλειωτα ξενύχτια μας, εκεί...εκεί...
    Με συγκινήσατε!!!
    Θέλω κι εγώ κι άλλες φωτογραφίες. Θα τις κρατήσω όλες. Έχω μόνο γλυκιές αναμνήσεις από το Υπόγειο.

    Σας ευχαριστώ πολύ για την χαρά που μου δώσατε.
    ΜΑΡΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΛΟΙΠΟΝ ΕΝΑ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ. ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΓΕΙΟ Ε! ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΕ ΤΟΤΕ.
    ΑΦΕΝΤΙΚΑ, ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ, ΧΩΡΟΣ, ΜΟΥΣΙΚΑΡΕΣ, ΠΕΛΑΤΕΣ, ΟΛΑ Α Ψ Ο Γ Α.
    ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΝΑ ΖΗΛΕΨΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ. ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ.
    ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ...
    ΓΙΑΝΝΗΣ Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πω πω!
    Δηλαδή τώρα να περιμένω αφιέρωμα στην "80";
    Κι έπειτα στην "Αμαλία" και τη "Ντιάνα";
    Καταραμένα γηρατειά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Το 1988 Γίτσα μου ήταν η τρίτη χρονιά που έμενα στο Αγρίνιο, αλλά να με συγχωρήσεις που δεν είχα σχέση με τη νυχτερινή ζωή του και δεν ξέρω το " Υπόγειο",απλά προσπαθώ να θυμηθώ το δρόμο που ήταν, γιατί την πόλη την ήξερα όλη καθώς την περπατούσα τα απογεύματα μόνη βόλτα με ένα καροτσάκι κι ένα κοριτσάκι.
    Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Τελικά απ' ότι διαβάζω, Γίτσα, αυτό το "Υπόγειο" όχι απλά ξύπνησε μνήμες σε πολύ κόσμο αλλά διεκδικεί και σκήπτρα!
    Άλλες εποχές πιο ανέμελες, γι΄αυτό ίσως και τόσο νοσταλγικές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ρεεεεε!!!!!
    Το Υπόγειο!!!
    ΔΩΣΤΕ ΜΑΣ ΠΙΣΩ ΤΟ ΥΠΟΓΕΙΟ ΚΑΙ ΣΑΣ ΔΙΝΟΥΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΞΕΝΥΧΤΑΔΙΚΑ ΤΟΥ ΑΓΡΙΝΙΟΥ!!!!!!!
    ΣΤΕΛΙΟΣ + ΒΑΣΙΛΗΣ + ΝΙΚΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ΥΠΟΓΕΙΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αυτά είναι!!!!!!
    Διασκεδάζαμε τότε με μουσικάρες, σε μαγαζάρες. Όχι σαν τα κλουβιά τα σημερινά. Για να μην αναφερθώ στη μουσική τη τωρινή.
    Το πιό in μαγαζί τότε. Τυχεροί όσοι το ζήσαμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Καλησπέρα, Αν και εκείνα τα χρόνια είχα ήδη μετακομίσει Χριστούγεννα -Πάσχα ερχόμουν Αγρίνιο στο "Ύπόγειο" είχα πάει μια ή δύο φορές...κάτι δεν μου άρεσε , μάλλον θα ήμουν "ξενέρωτη", πολύς κόσμος -πατις με πατώσε ...το σώσε δηλαδη και δεν το άντεχα.
    Αν θυμάσαι σε παρακαλώ ήταν μια ντίσκο στην Εθνική οδό μου διαφεύγει το όνομά της, μετά την Αμαλία που μάζευε όλα τα "πουρώ"Έκει πραγματικά χειμωνα καλοκαίρι ήταν πανέμορφα"για μένα " τουλάστιχον :) Να εισαστε καλά πάντως πολύ μου αρέσει το μπλογκ σας. Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Οτι και να πουμε για εκεινα τα χρονια ειναι λιγα. Το Υπογειο ειναι το μαγαζι που εφερε την διασκεδαση στην πολη μας. Ολα τα αλλα μαγαζια ηταν ενα με δυο σκαλοπατια παρακατω (Οσο και να ποναει η αληθεια). Προσωπικο που μετεπειτα ανοιξαν σχεδον ολοι τα δικα τους μαγαζια Φοβερους dj, ακομα κ απο αθηνα ειχαν φερει τα παιδια Dj. Απιστευτα χρονια. Μακαρι να μπορουσαμε να γυρισουμε σε εκεινες τις εποχες. Ουτε υποχρεωσεις ουτε τιποτα. Μονο διασκεδαση κ χορο. Τι μου θυμησατε τωρα. Ελπιζω να συνεχισετε με τετοια θεματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Σας ευχαριστώ όλους για την συμμετοχή σας και τα σχόλιά σας.
    Θα επανέλθουμε με νέες φωτογραφίες και με αφιερώματα σε πολλά μαγαζιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. τι να πω για το ΥΠΟΓΕΙΟ!!!!Το πρωτο μου ξενυχτι σε club και τι club clubara!!!!ηξερα σχεδον ολα τα παιδια που δουλευαν μεσα και ενασ απο αυτους ηταν και ο αδερφουλης μου ο Νικος Γωγακης!!!! ααα στο καλο μου δακρισα α ρε Γιτσα τι μας εφτιαξες!!!!Αμαλια Γωγακη!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Γλυκιές,γλυκιές αναμνήσεις!!!!!!!!!!Πολλά χρόνια πριν!Ατέλειωτα ξενύχτια και χοροί στο "υπόγειο".
    Χαιρετισμοί στον συμφοιτητή μου Γιώργο Τσοχαντζή.
    Ειρήνη Αντωνιάδη (Καλαμάτα).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. εμεισ ζησαμε ωραια χρονια ωραιεσ στιγμεσ ωραιεσ νυχτεσ τα παιδια μασ θα τα δουν αυτα ποτε νομιζω ποιοτιτα λεμε αν και εγω ημουν μικροσ χαχαχαχα ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΖΟΓΑΝΗΣ ΑΝΤΕ ΚΑΝΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΩΓΛΗ ΚΑΝΕΝΑ ΑΦΕΙΕΡΩΜΑΑΑΑ ΓΙΤΣΑΑΑΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. ενταξει δεν ηταν και το κορυφαιο. τι να πουμε για ντισκο φανταζυ ντιανα και φαταλμπερ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΟΚΟΣΗΣ29 Ιουνίου 2020 στις 6:18 π.μ.

    Δουλευα dj εκεινα τα χρονια και οταν τελειωνα πηγαινα υπογειο. Αξεχαστα χρονια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αν έχετε περισσότερες πληροφορίες για τα θέματά μας, καθώς και διορθώσεις ( "ουδείς αλάνθαστος...."), γράψτε μας στο gitsanas@gmail.com

Στείλτε μας και δικές σας σκέψεις, φωτογραφίες, κείμενά σας, ποιήματα στο gitsanas@gmail.com