Ξετυλίγοντας την καλούμπα…των αναμνήσεων!!!
Οι μανάδες μας είχαν βάλει τα απαραίτητα στα καλάθια και στις τσάντες, τουρσί, τώρα το λένε πίκλες, ελιές, λίγο χταποδάκι, χαλβά, ουζάκι, λαγάνα, φασόλια, ταραμοσαλάτα, δυό κουρέλια, νερό…και ποδαρόδρομο μέχρι το ύψωμα της Αγίας Παρασκευής.
1962...Καθαρή Δευτέρα στην Αγία Παρασκευή |
Το ραδιόφωνο με τις μπαταρίες στα χέρια, οι μεγαλύτεροι τα μπουζουκάκια τους και εμείς τα παιδιά, τους χαρταετούς μας.
Ο χαρταετός…το αγαπημένο έθιμο για μικρά και μεγάλα παιδιά, ο χαρταετός που μας πρόσφερε με τις τρελές και απίθανες πτήσεις του μοναδικές στιγμές χαράς.
Μέρες πριν στην αγορά, να ψωνίζουμε κόλες γλασέ ή σκέτες λαδόκολλες για να τις ζωγραφίσουμε, καλούμπα. Έπειτα να ψάχνουμε στα ρέματα για καλάμια, να μαζεύουμε πολλές εφημερίδες για την ουρά και να φτιάχνουμε τον χαρταετό μας. Με ιδιαίτερο τελετουργικό τρόπο, από τα χεράκια του μπαμπά μου τα πρώτα χρόνια και αργότερα μόνοι μας.
"Το μυστικό για έναν καλό χαρταετό, έλεγε, είναι στα ζύγια, στην ουρά… και στον καιρό!!!"
1960...Καθαρή Δευτέρα στο Στράτο |
Από μέρες πριν ρωτούσαμε να μάθουμε για τον καιρό. Αν έλεγαν ότι θα βρέχει…η στεναχώρια μας μεγάλη. Αέρα θέλαμε. Να φυσάει αρκετά. Έπρεπε ο χαρταετός μας να πετάξει με την πρώτη!!!
Και στο πέταγμα…πόσες φορές φοβηθήκαμε ότι θα σπάσουν τα καλάμια ή ο σπάγκος, ότι θα σκιστεί το χαρτί ή θα χαλάσουν τα ζύγια του…
Κι εκεί, στην εξοχή…παντού φωνές…
" Τρέχα, τρέχα πέφτει... Τράβα σπάγκο, τράααβαααααα..."
" Δικός σου είναι ο χαρταετός; Πάρ’ τον πιο πέρα, θα μπερδευτεί με τον δικό μας…"
" Αμόλα καλούμπα, αμόλα καλούμπα…"
1960...Καθαρή Δευτέρα στο Στράτο |
Σήκωνες το κεφάλι σου προς τον ουρανό και ήταν γεμάτος χαρταετούς…
Χρώματα, σχήματα, μεγέθη…
Στο δρόμο της επιστροφής κουρασμένοι αλλά χαρούμενοι, σέρναμε τα πόδια μας και ο δρόμος μας φαινόταν ατέλειωτος…
"Μελισσάνθη"
Ευχαριστώ την φίλη Μαρία για την παραχώρηση των φωτογραφιών.
Ετσι ακριβώς όπως τα περιγράφει η Μελισσάνθη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο να συμπληρώσω πως το μενού είχε και ταραμοκεφτέδες,στο δε χαρταετό μας στέλναμε και γράμμα (περνούσαμε μια σελίδα στο σπάγκο και σε χρόνο μηδέν την πήγαινε ο αέρας επάνω)!!!
Παλιά πηγαίναμε στο Στράτο,εκεί γύρω από το Ξενία γινότανε ο χαμός.
Να 'μαστε καλά και φέτος Γίτσα μου και να δούμε την τιμή της λαγάνας θα την φτάνει ο αετός;
Ναι, Δημήτρη,
Διαγραφήέχεις δίκιο. Γύρω από το "Ξενία", γινότανε ο χαμός.
Όσο για την τιμή της λαγάνας...άστα να πάνε!!!
Είδος πολυτελείας έγινε. Σαν δε ντρεπόμαστε...
Να 'σαι καλά Δημήτρη μου!!!
Γίτσα, η καλούμπα των αναμνήσεων ξετυλίγεται για να μας ταξιδέψει σε έναν πιο αγνό και νοσταλγικό χρόνο που ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙ και μάλιστα πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία χρόνια πράγματι φίλε μου...
ΔιαγραφήΚαι ναι, μας λείπουν!!!!
Να 'σαι καλά!!!
Η λέξη 'καλούμπα' ήταν άγνωστη σε εμάς τους κάθε χρονιά αστεροπτεριστές.. Τον σπάγγο τον λέγαμε 'κουβαρέτο' απο το κουβάρι του σπάγγου ..το χαρακτηριστικό κουβάρι που ήταν και για τον καπνό. Το 'καλούμπα' το λέγανε μάλλον οι Αθηναίοι.. όπως και την λαγάνα εμείς οι Αγρινιώτες την λέγαμε φλαούνα Αυτά και μέχρι το 1975-1980. Άν κάποιος φίλος θυμάτε κάτι άλλο ..άς το πεί.. εγώ αυτή την γνώση έχω.
ΑπάντησηΔιαγραφή