Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011

Το μοναδικό Παναιτωλικό ντοκουμέντο …από τα πανηγύρια για τον Ράμμο!


Αναδημοσίευση από το....http://www.agrinionews.gr/

 
Πριν από λίγο καιρό το agrinionews.gr είχε παρουσιάσει την πιο κοντινή στην αλήθεια εκδοχή των γεγονότων του πιο πολυθρύλητου αθλητικού συμβάντος στο Αγρίνιο, όλων των εποχών.


http://www.agrinionews.gr/?p=26452

Των γεγονότων στο ματς του Ράμμου, στο πως κόπηκε στ’ αλήθεια το αυτί του και το σχεδόν άγνωστο γεγονός που ακολούθησε με την περιφορά του ματωμένου μανικιού του στην πόλη.
Σήμερα παρουσιάζουμε τις φωτογραφίες-ντοκουμέντα μιας άλλης εποχής που εκτός των άλλων είναι και πολύ διδακτικές όπως και…διασκεδαστικές. 
Πρόκειται για αποδείξεις ότι κατά τη διάρκεια των γεγονότων κάποιος ξεκόλλησε το μανίκι του διαιτητή και στη συνέχεια αυτό χρησιμοποιήθηκε σαν λάβαρο για πανηγυρισμούς μέσα στην πόλη! Δεν επρόκειτο δηλαδή για κάτι που έληξε με τα γεγονότα στο γήπεδο… 
Μάλιστα όπως φαίνεται στις φωτογραφίες φτιάχτηκε από γνωστό ξυλουργό της εποχής ένας σταυρός που πάνω φέρει και το όνομα «Ράμμος» όπως άλλωστε και το ματωμένο μανίκι-λάφυρο!


Αξίζει πάντως να παρατηρήσει κανείς την πιτσιρικαρία της εποχής αλλά και πολύ γνωστές φάτσες που ζουν ανάμεσά μας( όχι όλες φυσικά). 
Ο θεατής μπορεί να δει στην έγχρωμη φωτογραφία έναν κύριο να…μουντζώνει προς το φακό(!) όπως το ίδιο συμβαίνει και στην ασπρόμαυρη από ένα πιτσιρικά. 
Το σήμα της νίκης είναι στην ημερήσια διάταξη και θυμίζουμε ότι πρόκειται για εικόνα έξω από το γήπεδο προς την άκρη του πριν αρχίσει το πρανές όπου σήμερα έχει υψωθεί η νέα εξέδρα.


Υ.Γ. Οι πιτσιρικάδες εκείνης της εποχής είναι σήμερα κάπου στα 45 τους.
Εκτός των άλλων συναισθημάτων που ακουμπάνε ακόμα και την πλάκα ή των αναμνήσεων για κάποιους, αυτά τα ντοκουμέντα εποχής έχουν και ένα διδακτικό χαρακτήρα.
Μας θυμίζουν πως ήμασταν κάποτε, τι φοράγαμε και πως πηγαίναμε στο γήπεδο. 
Πόσο φτωχοί ήμασταν αλλά και πόσο μπορούσαμε να χαρούμε με το παραμικρό ή να κάνουμε ακόμη και την πιο χοντροκομμένη πλάκα. 
Τότε δεν υπήρχε το πολιτικά ορθό και ο κόσμος βασικά προσπαθούσε να επιβιώσει. 
Αυτές ήταν αυθόρμητες εκφράσεις της καθημερινής πάλης και όχι τσαμπουκάς όπου προσπαθεί να κάνει ο ένας κουμάντο στον άλλο.
Καλό είναι κυρίως τα σημερινά παιδιά να κοιτάξουν λίγο τα πρόσωπα και τα ρούχα και να μάθουν ότι όλα αυτά δεν είναι και τόσο μακρινά, ούτε αφορούν κάποιον άλλο λαό…
Παρότι είναι να απορείς πόσο αλλάξαμε όλοι μας…

Γ.Συμψηρής


Αναδημοσίευση από το....http://www.agrinionews.gr/


6 σχόλια:

  1. Πραγματικά πως νοιώθει κανείς όταν βλέπει παλιές φωτογραφίες..έχω τέτοιες απο τη ..προγιαγιά μου στη Πόλη με όλη την οικογένεια...φοβερές αναμνήσεις έχεις φίλε μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Αχτίδα", ευχαριστώ για την επίσκεψη.
    Το παρελθόν του καθενός μας είναι η βάση για το παρόν και το μέλλον μας.
    Πολλά και ανάμικτα τα συναισθήματα βλέποντας παλιές φωτογραφίες...χαρά, λύπη, νοσταλγία...
    Πολλά φιλιά στην κουκλίτσα σου!!!
    Και όλα θα πάνε καλά, θα δεις. Είναι πολύ τυχερή που έχει εσένα!!!
    Την καληνύχτα μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ευρυτάνα, είναι από τις στιγμές που πραγματικά τις θυμάμαι έντονα.
    Είχε γίνει σάλος τότε.
    Άσχημο σαν γεγονός...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μου το χάλασες!το φύλαγα για τη μέρα που θα παίξουν και πάλι μετά από 34 χρόνια ο Παναιτωλικός μας με τον ΠΑΟΚ.Υπέροχα χρόνια τότε,στο συγκεκριμένο παιχνίδι δεν ήμουνα (είχα φύγει ήδη από το Αγρίνιο) αλλά θυμάμαι ένα με τα Χανιά τη χρονιά που ανεβήκαμε(1975) είχε νυχτώσει κι ακόμα έξω από το γήπεδο ήμασταν.
    Οι φωτογραφίες όντως χαρακτηριστικές της εποχής που νοσταλγώ περισσότερο απ' όλες.
    Να είσαι καλά Γίτσα,καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "Ζείδωρον",
    Δημήτρη, δεν το έκανα επίτηδες....
    Πάντως το άρθρο του φίλου Γιάννη είναι πολύ ωραίο. Και τα άτομα που εμφανίζονται στην ασπρόμαυρη φωτογραφία (απ' ότι μου ανέλυσε ο Γιάννης), γνωστοί φίλοι...

    Καληνύχτα Δημήτρη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αν έχετε περισσότερες πληροφορίες για τα θέματά μας, καθώς και διορθώσεις ( "ουδείς αλάνθαστος...."), γράψτε μας στο gitsanas@gmail.com

Στείλτε μας και δικές σας σκέψεις, φωτογραφίες, κείμενά σας, ποιήματα στο gitsanas@gmail.com